yaşlıysa eğer söylemesine gerek kalmadan yer verilir. ama * ablacım evde oturuyosun zaten...insanın bazen ayakta kalarak kan akışını dengelemesı gerekebiliyor, senı düşündüğümden kalkmıyorumdur.
insan o an için kendinden daha güçsüz olana yer vermelidir kanımca. yirmi yaşında hasta bir gencin yaşlı fakat durumu iyi gözüken bir yaşlıya yer vermemesi ayıpsanmamalı. yani daha zor durumda olan haketmeli o koltuğu. saygı budur zaten.
genelde direk yer istemezler. ilk laf sıkıştırmalar başlar. bunların başlıcaları:
-yeni nesilde hiç saygı kalmamış
-ahh ayakta duracak halim yok
-offf pofff
-...
hala direniyorsanız çevre baskısı başlar. ama yok efendim ben yine de kalkmam diyorsanız takın müziği kulağa gözleri kapayın.
birde bunların kaba olanları vardır insanın insanlık yapacağı varsada kaçar;
-kalk kalk kalk ay bayiliciğim şimdi çok yoruldum!!
+dur teyze sakin ol noluyor ya?
-bu yeni nesil böyle terbiyesizzzzz sizi ananız babanız böyle mi yetiştiriyor nerde o eski gençlik biz otobus boşken bile oturmazdık bıla boluooobalıeooo dırdırdır.
(işbirlikçi başka genç) gel teyzecim sen böyle otur
+allahallah ya musait biyerde dur abi iniyorum yoksa siticem he.
