üniversite 3. sınıftaydım sınav ayağına 42 saatten fazla uykusuz kalmıştım, dolmuşla eve gidiyordum arkada zar zor bir yer buldum ve kafamı cama yaslayıyıp ağzımdan salyalar akıtarak uyuyordumki, orta yaşlarda bir teyze oğlum bana yer versene diyerek dürttü. belkide hayatının en büyük hatasını yaptı. kan canağı olmuş gözlerimi sonuna kadar açtım elimle sakallarıma bulaşmış salyamı silerek.
-buyur abla. dedim
kadının yüzüme bakıp
+yok bir şey yavrum. diyip önüne dönmesi bir oldu.
bazen gençleride anlamak gerek. herzaman yer verecek durumda olmayabilirler.
yaslıya gösterilmiş saygıyı allah, bizzat kendisine gösterilmiş saygı olarak kabul ediyor, minibüse binmiş yaşlı kişinin, yer istemesine sebeb olan kişinin, yaşlıyı görünce kalkmadıgının anlaşıldıgı önermedir.
yer istemesine fırsat verilmeden kalkıp yer verilmesi gereken yaşlılarımızdır. yer istemeden gençlerin tepelerinde dikilenleri de vardır, o anda da onu görüp de hala oturan genci yakasından tutup metro, otobüs ya da o anda içinde bulunulan vasıta neyse ordan atmak ister gönül.
Tüm gençlerimiz, toplu taşıma araçlarında yaşlı olan insanlarımıza gereken saygıyı göstermiş olsa, onların yer isteme olayının otomatikman ortadan kalkacağı durumdur.
Ne olursa olsun o insanlarımız sizlerden, bizlerden yaşça büyük olan insanlar. Geçmişin hayat şartlarının daha zorlu olduğu düşünülürse, kimbilir ne badireler atlatmış, ne sıkıntılar çekmişlerdir.
Gençlerin bir kaç gün uykusuz kalmaları, 3-5 sınava girip çıkmış olmaları, onlardan daha yorgun, daha bitkin olduğu anlamına gelmez.
Orada bekleyen yaşlı insanlar bir gün sizin anneleriniz, babalarınız olabilir.
kişiliğini bilmediğiniz,tanımadığınız,ilk defa gördüğünüz bir insana en azından yaşadığı yıllara duyulması gereken saygı nedeniyle yer verilmelidir.asimilasyondan bahseden insanların asıl asimilasyonun bu başlıkla hemfikir olan insanlar olduğu bilinmelidir.
birde bunların kaba olanları vardır insanın insanlık yapacağı varsada kaçar;
-kalk kalk kalk ay bayiliciğim şimdi çok yoruldum!!
+dur teyze sakin ol noluyor ya?
-bu yeni nesil böyle terbiyesizzzzz sizi ananız babanız böyle mi yetiştiriyor nerde o eski gençlik biz otobus boşken bile oturmazdık bıla boluooobalıeooo dırdırdır.
(işbirlikçi başka genç) gel teyzecim sen böyle otur
+allahallah ya musait biyerde dur abi iniyorum yoksa siticem he.
genelde direk yer istemezler. ilk laf sıkıştırmalar başlar. bunların başlıcaları:
-yeni nesilde hiç saygı kalmamış
-ahh ayakta duracak halim yok
-offf pofff
-...
hala direniyorsanız çevre baskısı başlar. ama yok efendim ben yine de kalkmam diyorsanız takın müziği kulağa gözleri kapayın.
insan o an için kendinden daha güçsüz olana yer vermelidir kanımca. yirmi yaşında hasta bir gencin yaşlı fakat durumu iyi gözüken bir yaşlıya yer vermemesi ayıpsanmamalı. yani daha zor durumda olan haketmeli o koltuğu. saygı budur zaten.
yaşlıysa eğer söylemesine gerek kalmadan yer verilir. ama * ablacım evde oturuyosun zaten...insanın bazen ayakta kalarak kan akışını dengelemesı gerekebiliyor, senı düşündüğümden kalkmıyorumdur.
