bugün başıma gelen, aslında geçmiş zamanlarda da başıma gelmiş ve artık sorgulamama neden olmuş olan olaydır.
bu olay ben minibüse minibüs boş iken bindiğim, yer kapmış bir şekilde camdan dışarıyı izlediğim ve akşam yoğunluğundan dolayı her geçen durakta minibüsün gittikçe dolmaya başladığı zamanlarda başıma gelir. ve olayın kahramanı hanım kızımız biner arabaya. ama öyle memnuniyetsiz, öyle canı sıkkın bir vaziyette biner ve oturacak yer olmadığı için ayakta gider.
minibüste yanımdaki yolcu kalktığı zaman bu hanım kızımız hemen rakiplerinin arasından sıyrılarak yanıma oturur ama tabi bu aslında bir oturmak değildir. bu tam olarak bir isyandır! sanki hanım kızımızı otobüse zorla bindirmişler ve zorla yanıma oturtmuşlar gibi... sürekli telefonla oynamalar, kaşlarını çatmalar falan filan... öyle bir bakış var ki sanki hanım kızımızı ceza olsun diye yanıma oturtmuşlar.
görsen dersin ki abi "kesin ferrarisini satan bilge bu bayandır" ve hanım kızımız da adeta ferrariden inmiş havalarında takılır, müzik dinlemeler, iphoneuna dokunup aşağı yukarı götürüp getirmeler...
tabi dolmuş ilerledikçe yolcular duraklarda indikçe araçtaki yolcu sayısı git gide azalmakta ve oturacak koltuk sayısı artmaktadır. bu hanım kızımız boş koltuk bulduğu anda direk oturmak için yanımdan kalkar. başka yere oturduğunda "canım kalkmışa oturulmaz" diyemedim gardaşlar, diyemedim...
yanımdan kalktığı için ister istemez insan bi şüphe ediyor kendinden ve içinden ister istemez düşünüyor;
-ulan ben kötü mü kokuyorum? yok lan daha sabah duş aldım( çaktırmadan kokladım kendimi emin olmak için)
-ters bişey mi yaptım acaba?
sonra anladım ki hanım kızımız koca götünü yaya yaya oturmak için yanımdan kalkmış. öyle bir yayılma değil sanki türk hava yolları business classla uçuyor.
ama otobüs doluyken mecburen gelip tek poponun üzerinde oturuyordun be hanım kız nezaketen iki büklüm oturdum camla bütünleştim karşılığı bu muydu? en azından ineceğim yere kadar yanımda otursaydın. yazık yazık...
daha beterini sözlükte yaşadım. yazarın birisi, benim entrylerimin altına neden hep yazıyorsun, sapık mısın sen dedi. şaşkınlığımdan cevap bile veremedim. sinirden yazdıklarımı sildim.
istanbul beyefendilerinin sıkça başına gelen durumdur.
bu tarz davranışlar sezdiğim anda hemen koltuk ihlali olup olmadığına bakarım, yoksa sert bi bakış atıp bu kalabalık seni bunalttıysa artvine bitlise ardahana gitsen keşke demek isterim.
ve baştaki arkadaşın dediğine paralel olarak boşalan bir yer olduğunda oflanığ puflanıp oraya geçer memnuniyetsizliğimi ifade ederim.
vallahi keşke kadın erkek ayrı olsa toplu taşıma, bıktık kadın triplerinden.
