ne zaman dolmuşa binsem, en arka köşedeki koltuğa hareketlenirim. artık nasıl bir şartlanma olmuşsa geçenlerde yine dolmuşa bindim. gözümü karartıp arkadaki en dip koltuğa hareketlendim. koltuğa oturmamla bir ciyaklama sesi duydum. sandım ki bir hamsterı ezdim. meğerse benden önce saçları aslan yelesine benzeyen bir emo kız oturmuş. şaka yapmıyorum lan. kız, bildiğin aslan. yelesi var. her an kükreyecekmiş gibi duruyor ama üzerine bastığında ciyaklıyor. allah işte, böyle bir bedene böyle bir ruh koymuş, napıcan.
her neyse. şundan kesin emini ki, bir gün hayatın ya da evrenin sırrı çözülecekse eğer, işte bu koltukta oturan kişi çözecek bunu. benden söylemesi.
avrupada gurbetçi apaçilerdir. son ses müzik açıp dinlerler, türkçe küfür ederler, osururlar, boş kutu kolaları yere atıp yuvarlatırlar. kelimenin tam anlamıyla orospu çocuklarıdır hepsi. alayının ebesinin amına koyayım, kendilerini de şişelere oturtup arabamın arkasında sürükleyeyim.
