eskiden, çok eskiden ayna kullanarak araba süren, yol veren, trafik ışıklarına riayet eden, minibüsünün dolduğuna inanan, yolcularına artistlik yapmayan bir meslakdaşlarının yediyolağzına yatırılarak cümle alem tarafından düdüklendiğine inanır gibi davranan meslek erbaplarıdır. bir küfür mahiyetinde de kullanılabilir meslekleri. "minibüs şöförü!.". çok hoş oldu bence. bana deseler ağırıma giderdi.
karmamdır efenim, hiçte gocunmuyorum, bugün minibüs şöförleri ekmek derdine düşmüştür, ekmek parası kazanmak için bir o yana bir bu yana direksiyon sallamaktadırlar efenim.
diğer şehirlerdekiler nasıldır bilinmez istanbul'dakilerin büyük çoğunluğunun çekilmediği gerçek. ağır aksak sürmek ama işine gelince de jeti sollamak, her adımda yolcu almak ama yolcular inerken de onları az önce inmedi diye azarlamak, kendileri kırmızı ışıkta geçince sorun olmayıp, diğer arabalar geçince küfretmek gibi adetlere sahiptirler.
önceden halk otobüslerinde üzerinde forma varken bile paso isteyen muavinlere inat,üniformalı öğrenciye indirim kampanyası yapan,haftasonları üniformalı olmayanlardan bile öğrenci parası alan sistemli,delikanlı esnaftır.
ayrı bir yaşam formu olan tek hücreli beyne sahip sadece trafik terörü ve müşteri teröründen başka bir fonksiyonu olmayan tek hücreli beyinleri ile yaşam sürdürmeye çalışan formdur.
--spoiler--
national geo mesaj atıp bu türü incelettirmek lazım.
--spoiler--
bir eliyle çay bardağı tutup diğer eliyle para üstü verirken bir ayağıyla direksiyona hakim olup diğeriyle gaza basabilen ve aynı zamanda cep telefonuyla konuşan multi-fonkisiyonel insandır.
ya hep aynı karakterden insanlar bu işi yapıyor, ya da o işi yaparken karakterleri bozuluyor,
demekki neymiş; herkes herkese örnek olabilirmiş
e ozaman neymiş; iyi yaparak, iyi örnek olmak gerekiyormuş,
mesela kemarini takmak, sinyal vermeden şerit değiştirmemek bile bir başlangıç.
iyilik te kötülük gibi zincirleme yayılıyor, unutma.
