Bugün akşam üzeri geçen bir diyalog. Aslında dolmuşcuyla yolcu arasında olması gereken benimle yolcu arasında oldu.
yolcu: dönüşte inecek var (ben yanındayım zor duydum)
şoför: dönüşte var mı?
yolcu: durursan inicez (yine zor duydum şoförün duyması çoookkk zor)
ben: hemşerim bi tarafından konuşursan biraz zor inersin bide adama laf atma in şimdi dedim
yolcu: hönk...
arkayı dörtleyelim..
Duymaktan bıktım adamlar söylemekten bıkmadı ya.
bi anlayamadılar arkaya 4 tane erkek oturdugunda omuzlar sıgmıyor kardeşim ya duyun sesimizi artık.
(bkz: Allah yüzücülere sabır versin)*
öğrenci : abi bir öğrenci
minibüsçü : haftasonu öğrenci yok
öğrenci : haftasonu biz başka bir mesleğe dahil olmuyoruz ki
minibüsçü : kurallar böle
öğrenci : mua kodum hep kurallara uyarsın ya zaten
gereksiz seylerdir.
Minubuscu dedigin az laf cok is yapar.
Ayrica bizim munubuscumuzun lafa ihtiyaci yoktur
bakislariyla veya biyik kivirisiyla herseyi yapabilir.
