Sadece minibüs için geçerli değil, bilimum toplu taşıma araçlarında bu mevcut. Kendisi koltuğunda bir güzel yayılmış fakat arkasındaki manzara içler acısı, götü başı toplayamayan insanlar mı ararsın, pazar arabasını ayağından geçiren neneler mi arasın ya da minimum 120 kilo olan teyzenin 50 kiloluk kızı sıkıştırıp yavrum kaykıl şu yana gibi anlamlandırılamayan cümleler kurmasını mı ararsın. sen ne ararsın, bilemedim ben şöfer.
minibüsünde her zaman yer olduğuna inanan, dünya barışı için gaza basan bir abimizdir. bazen öyle anlar gelir ki akıllara ata demirer'den "hangisine bineyim?" sorusunu getirtir. bir de o doluluğa ani frenler yapar, insanlar küfür konusunda böyle yaratıcı hale geliyor.
sırf o abiler yüzünden sabahları okula gitmek istemiyom, bu konuda yalnız olmadığımın farkındayım
cahil nesil yetişirse sorumlusu dolmuşçu abilerimizdir.
Otobüsün arkasında sonsuz bir boşluğun bulunduğunu zanneden şoför abimizdir. Tabii insan bir yeri hiç gidip görmemişse orası hakkında kendi kafasında efsaneler uydurması doğaldır.
