Türkçe'ye serseri mayınlar olarak çevrilen ferzan özpetek filmi.
Sahnelerine cuk oturan müzikler, aşırı yumuşak duygular, insan ilişkilerinin insaniliği ile yine şaşırtmıyor ferzan özpetek. Eğer italya'daki seviyorsanız, Ortaya aşırı izlenesi bir film çıkıyor.
eşcinselliği ve ebeveyn üzerinden bu yönelimi kabul etmemeyi diğer filmlerine nazaran daha da merkeze alan, ebeveynlere bunun hastalık olmadığını sert bir şekilde ifadeleyen bir yapıt serseri mayınlar...
tutku ve hoşgörüyle yoğrulmuş babannenin imkansız aşkı ve tarzıyla film arasında filmin ismi üzerinden manidar bir bağlantı kurulmuş olması ilgi çekici şüphesiz.
belki bir cahil periler olmasa da hayli sevdiğim ve kendime yakın bulduğum saturno contro 'da dram fazlaca baskınken bu film intihar sahnesiyle dahi güldürebilme potansiyeline sahip dramın içinde yüzde 51 mizahı ve mutluluğu vadeden bir çalışma.
''mine vaganti'' insanı fazlaca mutlu kılan bir yapıt...
bir yığın güzel ve kalite replik yığınının içinden ben şunu buldum, çıkardım ve sevdim:
--spoiler--
''direnmekle çok iyi ettin...böyle devam et, hatalı da olsa kendin karar ver. mutlu olmak isteyen insanlar öyle yapar.''
--spoiler--
10 üzerinden 7,5.
edit: külliyatı noktalamadan en iyi 3 arasına şimdiden koymakta yarar var durum değişir mi hepsini izleyince bilmiyorum da bunu tekrar izlerim ben.
seviyorum bu adamın eşcinselliği bir şekilde vurguladığı bütün filmleri. cahil periler her ne kadar favorim olsa da soundtrackiyle * ,barındırdığı efsanevi intihar sahnesi ile, tragedyası ve komedisi ile en sevilen ferzan özpetek filmleri arasında listemde ikinci sıraya oturmayı başarmış bir yapım oldu kendileri.
Şu hayatta izlediğim en etkileyici, sarsıcı ve bu nedenlerle beni ağlatan ender filmlerden birisidir kendisi. Sene 2010...
Aşk'ı okuyup Elif Şafak'a müptela olduğum gibi, Serseri Mayınlar'la da Ferzan Özpetek serisine bağlamış durumdayım. Çünkü aranılan ruh mevcut sözcüklerde, karelerde...
(Aaa o da ne Şahane Misafir de çıkmış. Hem de Cem Yılmaz ve ruhlar var. Yok artık!)
Serseri Mayınlar, söylenildiği gibi komik bir film değil aslında, trajikomik... ikisi arasında bir fark var zira. Filmin ruhu, hayatın acıklı yanını ve gerçeğini suratımıza vurması... Dayak yiyince güler mi insan? Gülmez! Ama burada hem dayak yiyip hem gülüyorsun.
Şööööyle biryandan gözünden yaş akar, biraz aşağıda açık kalmış dudağın kenarından ise salya...
Müzikler, oyunculuk, babaannenin -o Yeşilçam- buğusu, çelişkiler, zıtlıklar, -esasta- aynılıklar, hoşgörüsüzlükler ve daha nice aradığım şey... Hepsi var; izlemeli ve doya doya, güle güle ağlamalı...
izlediğim en güzel filmlerden biri diyebilirim rahatlıkla. ferzan özpetek usta, kendinden bekleneni fazlasıyla karşılamış.keyifle izlenecek,insanın bitmesini istemeyeceği bir film çıkarmış ortaya.
--spoiler--
eş cinselliğe bir hastalıkmış gibi babanın aslında eş cinsel olması,önceden bilirseniz eğer,gülümsetiyor bayağı filmin içinde.
--spoiler--
ayrıca filmde kullanılan şarkılar da filme çok güzel uymuş,tamamlayıcısı olmuş.
sıkılmadan izlenen ferzan özpetek filmi. aslında hayatın ne kadar basit olduğunu gösterir gb*. ölümü çok güzel, naif anlatmış. babaannenin hikayesi üzerinde biraz daha durulsa daha da iyi olabilirdi merak içinde kaldık... sountrack süper ötesi filmi izledikten sonraki bir hafta boyunca sürekli dinledim.
her şey halka hizmet için !
az önce izlediğim müthiş keyifli ferzan özpetek filmi. duygusallık, komedi öğeleri ile bezenmiş, kişisel mutluluk ve özgürlük herşeyden önemlidir mesajını veren kaliteli film. karşı pencereden çok daha fazla hoşuma gitmiştir. sezen bir yerden filme yine girmiştir. amerikan hegomonyasından bir an için kurtulup izlenmesi gereken kaliteli yapımdır.
uzun zamandır izlediğim en özel filmlerden biriydi.bazı filmler öykü içinde öykü anlatır ya,filmde öyle çok enstantane,öyle çok hikaye kırıntısı var ki bir an olsun sıkılamıyor insan.oyuncuların her biri birbirinden güzel ışık saçıyor.başrol oyuncusundan bahsetmeme gerek yok zaten**.konusu,müziği,görselliği ile ferzan özpetek'in en keyifli filmlerinden.
bu parça, trailerde çalan parça -bu hikaye ayrılan iki insan hakkında biri acı çekiyor diğeri çekmiyor diyn kahramanımızın ayna karşısında dansedip söylediği bu parça.
işte mine vaganti'nin soundtracki. hobaaa!!!!
italya'da en prestijli sinema ödüllerinden biri olan ve 50 yıllık geçmişe sahip Globo d'oro* ödüllerinde, en iyi film, en iyi senaryo, en iyi fotoğraf ve Nicole Grimaudo'ya verilen 'gelecek vaad eden genç kadın sanatçı' ödüllerine layık görüldü.
cahil perilerden sonra en çok etkilendiğim ferzan özpetek filmi diyebilirim. zaten tüm olumlu önyargılarımı kuşanıp gittim filme neticede ferzan'ın bi filmini izlemeye gidecektim. ne olursa olsun onun her yeni filminde uzun zamandır görmediğim çok sevdiğim bir insanı görecekmişim gibi heycanlanıyorum. serseri mayınlar ferzan'ın içinde bu kadar çok komedi unusuru barındıran tek filmi diyebilirim. ama her şey o kadar yerli yerinde öylesine çok duyguyu birarada yaşıyorsunuz ki film inasanı adeta sarıp sarmalıyor kucaklıyor. film bittiğinde jenerik akarken koltuğa mıhlandım kaldım kalkamadım. az önce bahsettiğim çok sevdiğim bir insanla buluşma hali filmin sonunda o insandan ayrılamama haline bıraktı kendini. ferzan özpetek filmleri benim için birer insan gibiler çok sevdiğim insanlar..
kesinlikle gidilip görilmesi gereken bir filmdir. Türkiye'de 4. hafta hala salonlarda gösterilmesi de bu film bolluğu arasında bir şanstır bence. Öyle büyük büyük kelimelerle konuşmayan, vermek istediği mesajları insanın gözüne sokmayan renkli, eğlenceli, sımsıcak bir filmdir.
Hele sonunda nefis sesiyle ve şahane sözleriyle Sezen Aksu sahneye çıkıp "memleketime çoktan bahar gelmiştir.." diye başlıyor ya, bu bahar günlerinde sinemadan çıkarken herkes şarkıyı mırıldanmaya devam ediyor.
evet yine beğendim ama çok mu. ya da bayıldım mı hayır.
yine ağlattı beni ama büyükanne hikayelerine ben dayanamam zaten.
tam bir gay filmi olmuş. gerçi çok güldüğüm sahne oldu ama bir aşk var mıydı. hayır yoktu. büyükannenin aşkını görebildik mi. hayır göremedik.
eşcinsellerin yaşadığı zorluk anlatılıyor mu evet ama çok mu iyi/çok mu derinlemesine, hayır.
müzikler yine süper. kalp burkan, acıtan muhteşem diyaloglar biraz az bu sefer.
son kertede sevdim ama süper bayıldım da diyemeyeceğim. bir cahil periler'in doluluğu yoktu.
ha bu arada izmir'de sadece iki sinemada ve bir hafta oynaması ise çok acı.
güzel çok güzel duyguları olan, sizi hüzünlendiren, güldüren, heyecanlandıran, keyiflendiren büyülü gerçekten cesur bir ferzan özpetek filmi. babaanneyi oynayan Ilaria Occhini o nasıl bir babaannedir, o nasıl güçlü bir oyunculuktur sinemada oturduğum yerden üzerine atlayasım geldi. diğer oyunculuklar, mekan seçimleri, kurgu- görsellik, lecce her şey çok çok güzeldi. kendimi bir resmin içinde hissettim izlerken. evet duygusal bir filmdi ama inanın o dramı çok hissetmiyorsunuz işte ferzan'ın en büyük başarısı da bu bence. filmin en can alıcı yerlerinden birinde Sezen Aksu'yu duymak o da ayrı bir keyifti efendim. izleyin, izlettirin.
