özene bezene hazırlanmış ramazan sofrasını sırf kendi egosunu uğruna piç eden kompleksli
yaratık. illa da götünün dibinden duyacak ezan sesini. ne diye kasıyorsun lan bu kadar? hava
kararıp akşam oldu işte. bir-iki tv kanalında okunuyor ezan. akşama dek zaten aç bi aç gezmişsin, iki-üç dakika erken bozmak gibi küçük hesapların peşinde olmadığını bilmiyor mu allah? nedir yani bu alman disiplini ayakları? akşam olduktan bir süre sonra okunur zaten ezan, 5-6 dakika sonra, garanti olsun diye.
civelek erdi abiden öğrendik biz dini vecibelerin tüm püf noktalarını. hala daha devam ediyor bu.
mahallenin tüm gençleri geleneği bozmadan uyguluyor. evdeysem iftara yakın televizyonu açar, teker teker kulağıma ezan sesi çalınana kadar dolaşır ve ilk duyduğum kanalda bozarım orucumu. bazı manyaklar her kanalda ezan okunmadan bozmaz mesela, "bak bak burda da okunuyor" diye gösterirler bi de yanındakilere, sevinirler tuhaf tuhaf, ilk kez kuku görmüş erkek gibi didik didik ederler.
haftanın 4 akşamı civelek erdi abinin komutasında camiye yakın bir yerde toplanırız. iftara yakın, tam da hocanın caminin hemen karşındaki küçük barakasından çıktığı sırada ıslıklı protestolar başlar. aynı maçlarda olduğu gibi "hoca bitti artık. okusuna lan" diye laf atmalar olur. ses çıkarmaz hiç. minareye doğru çıkarken vakte göre eliyle "3 ya da 2 işareti yapar". tepkilerden çekindiği için mümkün olduğunca ezan vaktine az kala görünür. "4 ya da 5 dakika" işareti yapmaya götü yemez.
mahellede kulakları sağır eden bir uğultu olduktan sonra "4 dakka oldu. senin süren doldu. yeter artık hoca. artık okusuna" tarzında güncel tezahüratlar yapıldığı gibi artan açlıkla beraber
sinirlerin gerilmesiyle "çıldırt bizi delirt bizi civelek minarede hocayı sikerek" şeklinde bazen
küfürün dozajı artabilir. islam dini hoşgörüyle anıldığından hiç alınmaz hoca. son 1 dakika civelek erdi abi "çök" işareti yaparak "ezanla ramazan" der -bir nevi santrayla-üçlü çekmek gibi-ve tam ezan okunduğunda da "laylaylaylay ooooo ramazan" diyerek herkes sarmaş dolaş olur. bu mutlu anı doyasıya yaşar tüm ahali. pencereden el sallar yaşlılar-çocuklar bize.
öyle en yakın camiden ezan sesi duymayı bekleyen dallamalarla bi sikim keyif kalınmaz 11 ayın sultanından. ramazan asıl böyle kutlanmalıdır; eskisi gibi, meddahlar, karagöz-hacivat, çadırlar, biz iftarla beraber kurarız çadırı mesela, daha doğrusu kurdururum ben, elimi katiyen sürmem. hazırlıkları yakından izlerim ama, üzerine hurma koyar, düştüğünde işlemin gerçekleştiğini anlarım. işte böyle ramazan ruhunu yaşatacak aktivitelerle geçmeli günlerimiz.
not: ilk tezahürat "14 sene oldu senin süren doldu yeter artık seba artık istifa", ikincisi "sami yen, kadıköy ya da inönü'yü başlarına yıkalım", üçüncüsü ise herkesin bildiği klasik bir takım desteği temposunda.
