türkiye sınırları içerisinde yaşayan işverendir. şahsıma teklif edilmiştir. ne diyon la sen diyerek, işveren beyin cebine 100 lira koyup, çıktım mekandan. tam kapıdayken de, baya para var orada düşürme demeyi de ihmal etmedim tabi.
700 lira'dan daha fazla kazanabileceğin, üstelik okuma şartının bile olmadığı işler var lan. harbiden. hatta yarı zamanlı çalışarak daha fazla para kazanabilirsin. o işveren de dövülmelidir.
mimarî işinde ciddi şekilde iyi olup olmadığınızı bilmiyorum. ama en azından 1.500 lira ile başlatması lazımdı.
mimar çalıştırıyorum demek için mimar işe almak isteyen işverendir. gerçi, bunu söylemenin bedeli bile daha fazla olmalı, öyle değil mi?
yok, entry burada bitmedi. duruma tepkimi verdim ama bir de diğer taraftan bakmak lazım. iyi de işveren bu teklifi yapma aşamasına nasıl gelmiş, ona da bir bakmak gerekmez mi? olasılıkları sıralamak isterim.
1) bu paraya mimar çalıştıran ya da çalıştırdığını söyleyen patron arkadaşlarının var olması. yani, ya yalancı patronlar söz konusu ki ülkemde ticaret zaten patron kişiye işler nasıl diye sorulduğunda patronun trilyon kazanıyor olsa işlerin ne kadar kötü gittiğiyle ilgili ağlamasıyla başlar. ya da bu paraya gerçekten çalışmaya razı olmuş mimarlık fakültesi mezunu arkadaşlar var. hani örgüt lafını sakıncalı gören bir kültürümüz var ya, üniversiteden yeni çıkmış bir öğrencinin destek alabileceği mezunlar derneği, meslek odası gibi yerler ne kadar işlevsel ülkemizde? sendika demedim bile, dikkat buyurun. işte böyle birbirinden haberdar olmazsan birisi çeşitli sebeplerle 700 tl ye işi kabul eder, aynı gün istifa etse artık maaş çıtası konmuştur yerine.
2) işverenin yapılan işin bedelini 700 tl olarak görmesi. bakmıştır cebine, bu kadar para verebilirim hele bir gelsinler görüşeyim demiştir. buradaki vahim durum vizyonsuzluk değil elbette; işverenin mimar olarak istihdam edeceği adamdan göreceği faydaya karşılık aylık maaşı 700 tl olarak belirlemesi. çünkü yine bilgi paylaşımsızlığı var, bilgi paylaşılıyorsa bile insanlar arasında hiç çalışmayan, istemli ya da değil şirket zararına çalışan, farkında veya değilken hiçbir fayda üretmeyen, gizli işsiz vb. insanlar var. iş kültürümüzde bunun bırakın ayıplanmasını yeri geldiğinde takdir gördüğünü bile düşünürseniz, patronlar katında da ucuz eleman çalıştırmanın aynı mekanizma ile çalıştığını da hesaba kattığınızda işverenin bu teklifi yaparken suratında beklediğiniz vicdani tepkilerin oluşmamasını daha iyi anlayabilirsiniz.
3) işverenin bütçecisinin beceriksiz olması. bütçe mi ne bütçesi tepkisini türk iş dünyasında çalışan insanların çoğunluğunun vereceğinden eminim, ama adı konmasa, şekilsel olmasa bile, tek bir insanın kafasında anlık canlansa bile o pozisyon için 700 tl ayrılmasının bir matematik hesabı sonucu olması muhtemeldir. adamın kafasında bitmiyorsa bile, muhasebecisi, işten alımdan sorumlu kişisi böyle birşeyi uygun görmüş de pekala olabilir. e adam muhasebeci, personelci istihdam ediyorsa, her adımda herşeyi kontrol edecek hali yok. ha, adama ters yapınca sebebini araştırmış, sonra kulağına 700 tl maaşı fısıldamış çalışanına fırçanın kralını kaymış olabilir. ikinci maddede işe yaramayan çalışanlardan bahsetmiştim ya, bu anlattığıma şaşırıyorsanız dönün tane tane tekrar okuyun.
amacım bu teklifi haklı çıkartmak değil, ama körü körüne eleştirmenin çözümü sağlamadığını biliyorum. üniversiteyi bitirince kendi işini kuran, kazandığı parayla düğününü türkiye'nin sayılı yerlerinden birinde yapacak, birden fazla ofis açacak kadar zengin olan bir adamın, aynı fakülteden ve aynı dönemde mezun 30 yaşına yaklaşmış, 3 yılı yöneticilikle geçen 5-6 yıllık iş denetimi olan bölge müdürü diye konumlandırdığı çalışanına 1000 tl + mazot parası verdiğini gördükten sonra.. a evet, ikisi de arkadaşımdı, iyi çocuklardır. (bkz: welcome to turkey)
itin götüne sokulup bi daha çıkarılmayasıdır. en az eğitim fakültesi mezunu yeni bir öğretmene ayda 200 TL öneren onun bunun evladı bir etüt merkezi sahibi kadar şahsiyetsizdir.
