Ülkemizde milliyetçilik, Atatürk milliyetçiliğidir ve bu ilke ''ırkçılığı'' reddeder. ırkçılık ise bildiğimiz, kaba tabirle ''kafa tasçılık'' tır. Milliyetçilik her türk vatandaşını eşitler, ırkçılık ise birini ezerken bir diğerini yüceltir. Milliyetçilik ve ırkçılık kasıtlı olarak karıştırılmakta, bir Atatürk ilkesi olan milliyetçilik tahrip edilmektedir.
kürtlere, ermenilere, yunanlara, vb. hakaret etme ve onları aşağılama üzerine kurulu bir algılayışın ırkçılık olmadığına inanmamızı bekleyen şu çılgın reklam sloganı. yapılmaması gereken kıyastır. ayrı değillerdir.
ikisi de arapça olan iki sözcüğün karşılaştırılmasıdır.
ırk, aralarında kan bağı olan topluluktur. türkçe karşılığı soydur.
millet, aralarında din ya da coğrafî bağ olan topluluktur. türkçe karşılığı ulus'tur.
hümanistler, liberaller ve sosyalistler sikik zırvalarını, takıldıkları insanlardan veya yerlerden ezberledikleri cümleleri, jako papağanı gibi okuya dursun; dünya siyasetine yön veren avrupa'da son 10 yılda belirgin şekilde artmış ve artacak fikir sistemleri.
yani eğer bu iki fikir sistemi ayrımcı ise-ki ırkçılık için bu tanım doğrudur- ve eğer o her fırsatta öne sürdüğünüz demokrasi kavramının savunucuysanız ayrımcılığa hazırlanmanız lazım. insanlar ayrımcılığı istiyorsa ayrımcılık olacaktır. söümürgeciliğin, şerefsizliğin, vatan hainliğinin olduğu yerde ayrımcılık da olacaktır.
milliyetçilik, kendi milletini sevmek ve kültürünü yaşatmaya çalışmaktır, kendi milletini başka milletlerden iyi görmeden sevmektir ama. senin milletinden şerefsizin biri çıkıp başka milletten iyi biri çıkabileceğini kabullenmiş kişinin milletini sevmesidir. gayet doğaldır bunda bir sıkıntı yoktur. fakat ırkçılık birini sevebilmek için öbürnden nefret etmek gerektiği düşünülen, kendi milletinden herkesin diğer milletlerden üstün olduğu ve diğer milletlerin kendi milletinin kölesi olması gerektiği düşünülen, bir devletin tüm vatandaşlarına ayrım yapmadan iyi veya kötü yaftası yapıştıran milliyetçiliğin aşırı dozda olduğu ruh hastalığıdır.
sonuç: milliyetçilik kötü birşey değildir hatta adaletli olunursa iyi bir olgudur , ırkçılık ise hastalıktır. dünyada aynı kökenden gelen tüm insanlar aynıdır; ırk diye birşey yoktur. sadece millet vardır ve farklı dil,din,renk,kültürlerin vb. pektabii sonucu olan millet kavramına ve (sever sevmez ama) insanın kendi milletini sevme özgürlüğüne karşı çıkmak ve onu suçlamak da ruh hastalığıdır.
ırkçılıkve faşizm, milliyetçiliğin hastalıklı ve sapkın halidir. sorun milliyetçilikde değil, algılayışdadır. algısı bozuk olan hiç bir şeyi sevmeyi beceremez ki milletini sevmeyi becersin.
milliyetçilik bir birleştiricidir, ırkçılık ise ayrıştırıcıdır. atatürk milliyetçiliği 1924 anayasası'nın 88. maddesinde ve atatürk ilkelerinde de belirtilmiş olan, din ve ırk ayrımı gözetmeksizin,ulus tanımını dil, kültür ve siyasi birliktelik gibi değerlere dayandıran milliyetperverlik anlayışıdır. bu nedenle atatürk milliyetçiliği bazı cemmat yazarlarının iddia ettiği gibi * ayrıştırıcı değil, birleştiricidir.
milliyetçilikte, ırkçılıkta aynı kavramlardır. önemli olan bu kavramları ifade ederken takınılan tavır, seçeceğin kelimedir. eğer soyunu korumak kollamakla ilgili doğru tespitler öne sürüp, saygı sevgi gibi evrensel kavramları yüceltecek şekilde kendini ifade edersen hiç bir sıkıntı olmaz. ama ingiliz liginde top koşturan siyahi futbolculara ''köle'' diye hitap eder hakaret sınırlarını zorlarsan sorun burada başlar. ki ingilizler medeniyet, kültür, futbol denilince akla ilk gelen ırklardan biridir.
ırkçılık insanları ayırır, bir yanın diğer yandan üstün olduğunu söyler. beyaz ırkın üstünlüğünü savunanlara sorarım; afrika'da sömürülen, aç kalan siyah insanları küçümsemek de nedir?
milliyetçilik ise birleştirir, her millete saygılıdır. milliyetçilik, bir ülke üzerinde yaşayan insanların birlikteliğini (tek millet) ve millete yararlı işlerin yapılmasını savunur.
milliyetçiliği götünden anlamış kişi versusu. O yüzden osmanlı imparatorluğu milliyetçilik akımı ile birlikte dağılma sürecine girdi zaten. Birleştirici özelliği var diye. Yan etki yaptı zaar.
gerek burada gerekse güzel ülkemin her yerinde birbirine karıştırılan iki kavram.
milliyetçilik: ulus olmak için gereklidir, olmazsa olmazdır yani. birleştiricidir kesinlikle. ülkeyi sevmek, ülkeni "dış mihraklara" karşı korumak için, ülkeni bütün unsurlarıyla beraber daha iyi şartlara erişmesi için ayrıştırmadan sevebilmektir. bazıları buna ırkçılık diyor, alakası yok. milliyetçi olmanın bana göre bir sakıncası yok... tabi ırkçılık boyutuna varmadığı sürece.
ırkçılık: hastalıktır kesinlikle. fransız devriminin sonuçlarından biri olan ulusçuluk akımının doğurduğu bir vebadır. milliyetçiliğin aksine ayrıştırıcıdır. etnik kökene göre, ten rengine göre insanları ayrıştırır. bunun milliyetçilikle bir alakası yoktur. vatanını sevenler, ülkesinde bir ayrışma istemez.
bu yazıyı, benim her milliyetçiyi ırkçı olarak gördüğümü söyleyen; kendisine söylediklerimi ırkçılık olarak alıp bunun yanlış olduğunu vurgularken de beni pkk sempatizanı olmakla itham eden moğol imparatoruna armağan ediyorum.
