yerinde bir tolstoy saptaması. hiçbir milliyetçilik yoktur ki düşmana sahip olmadan varlığını sürdürebilsin. tüm milliyetçilikler varlığını "kendisini ortadan kaldırmayı amaçlamakla suçladığı" düşmanına borçludur.
Aynı zamandan milliyetcilik kandan şiddetden ırkcı şöven tavırlardan kısacası "madem türksün göster ürksün" zihniyetinden beslenir.Vatan millet sevgisi sadece kılıftır ve tek propaganda aracıdır.Milliyetcilik düşmansız körecektir.Sürekli kendine yeni yeni düşmanlar üreterek sıcaklıgını korumaya çalışır.
evet düşman olmasa milliyetçilik gibi bir duygu oluşmaz belki. ama milliyetçilik korkuyla değil, milletini diğer milletlerden daha ileri taşıma, kalkındırma isteğiyle beslenir.
yanlış ve sığ bir düşüncedir. milliyetçilik orta asya kültüründe coşkudan beslenir. dini sebeplerden dolayı çok daha sonraları oluştuğu avrupa kültüründe isyandan beslenir.
korumacılığı, müdaafa yı korku olarak adletmek esasında mantıklı değildir. örnek göstermek gerekirse; birisi size "orospu çocuğu" dediğinde, annenizi savunmak için yaptığınız saldırı korkunuzdan değil, müdafaa içgüdünüzden gelir.
milliyetçilik/ulusalcılık insanlığın varolduğundan beri geliştirdiği değerlerin, insanlığın uğrunda öldüğü değerlerin, toplumsal ahlak ve hukukun müdaafasıdır. toplum müdafaasıdır, korumasıdır.
bu bağlamda milliyetçiliğin korkudan beslendiğini iddia etmek sığlıktır; propagandadır, dezenformasyondur. aidiyet duygusu sıfıra indirgenmiş zavallıların; ki çocuklukları, yetiştirilmeleri, sevgisizlik büyük rol oynar bu indirgenişte; kendi yanlarına çekmek istedikleri insanlar üzerinde yaptıkları demogojidir.
sağlıklı bir aile yapısında yetişmiş, makul bir sevgi ile büyütülmüş insanların milliyetçi/ulusalcı olmaması imkansızdır.
ırkçılık ile milliyetçilik arasındaki kavram kargaşasından ortaya çıkan durum.
sosyalizm ve hatta komünizm etkisiyle söylenmiş bir cümle şimdilerin liboş solcularının, emperyalist kuklalarının dilinden düşmemesi de hoş bir ironi hakikaten!
rus yazar tolstoy'un doğru ve güzel sözüdür.her ülkenin milliyetçilik anlayışı varlığını rakip ülkenin kendisini yok etmek,asimile etmek isteyen,düşmanca anlayışına ve tarzına borçludur.bu bakımdan aslında her ülkenin milliyetçileri farkında olmadan birbirlerini beslerler
teoride doğru dursa da pratikte tutmayabilen bir tolstoy saptamasıdır. hemen her ingiliz, özünde çok sıkı bir milliyetçilik duygusuna sahiptir(ki bu anlamda hepsi birer nazi gibidir). kendilerini her zaman ve her ortamda "üstün" görürler ki "ingiliz kibiri" buradan gelir(istisnalarla gelmeyiniz şahsıma).
babamın cenazesinden sonra 08:45 uçağı ile seyahat edecektim ve ilgili kapıya gidebilmek için son kez güvenlik taramasından geçeceğim... önümde iki kişi var ve ellerinde pasaportları. hemen önümdeki esmer adama kırık ingilizcemle ve biletimi göstererek durumu izah ettim ve "don't pğomlem" cevabını aldım. elindeki pasaporttan fransız olduğunu anlayabiliyordum(républicue française). "so thanks" dedim gene kırık ingilizcemle ve geçtim...
sonrasında önümde kalan tek kişiden de özür dileyerek başladığım cümlem ile durumu izah ederek müsade istedim. kendisinin de uçağa geç kaldığını söyledi biletini göstererek ve uçağının hareket etmesine o anda yaklaşık 2 saat vardı, saatim ise 08:45'i göstermekteydi... sonrasında gözüme takıldı yakasındaki ingiliz bayrağı rozeti. ve dün konuşuyorduk londra'da iki sene yaşamış bir arkadaşımla bu kibirlerinin nedenleri üzerine... ingiliz insanında bu var. ve kibirin nedeni tam olarak ingiliz olmaları.
düşmanlarından bağımsız, korkularıyla alakasız bir milliyetçilik anlayışları var. ve bu anlamda tek yer de değil o ada...
seviyorum ülkemi, bayrağımı, tarihimi... ve sevgim doğrultusunda da yaşıyorum. bundan rahatsızlık duyana da kucak dolusu sevgilerimi iletiyorum ingiliz kibirinden bağımsız bir şekilde.
bana göre tolstoy yanılmış ki nihayetinde bir insandan bahsediyoruz. yanılması da çok normal... kaldı ki birileri de şahsımın yanıldığını söyleyecek/söyleyebilecektir. yeter ki o da yanılabileceğinin farkında bir "insan" olsun.
milliyetçilik manevi şuurlanmaya dayanır,milli sınırlarımız üzerinde Türklük şuuruna erişmiş, samimi olarak ben Türk' üm diyen herkes Türktür milliyetçilik ve Türk 'ün tayininde bölücü unsurlara,antropolijik ırkçılığa,mezhepçilik ve bölücülüğe yer verilmez.Kim neden korksun millitini söylemekten.insanlar mensup oldukları milleti sevemez mi?Bu sevgiden ötürü diğer insanlar neden rahatsız olsun?
milliyetçilik, memleketini sevmektir. özünden bahsediyorum, bağlamaz beni sonradan deforme olmuş halleri. ona bakılırsa her şey deforme olmuş halde. milliyetçilik demek, kendi ülken için vatan dediğin topraklar için içinde faydalı bir şeyler yapma arzusudur. bunun illa diğerlerine saldırarak hor görerek olması gerekmez, eğitim almakla, istihdam yaratmakla, devlete faydalı olmakla da olur. yeri gelir batının bir balıkçı meyhanesinde de yapılır yeri gelir doğuda dağların tepesinde. kafatasçılık ile milliyetçilik farklı şeylerdir.
yaşadığın toprakların üzerinde tutan dumanların artmasını istemek, daha mutlu bir vatan istemek sevginin ta kendisidir.
