aidiyet duygusudur.
ahde vefadır.
soyuna sopuna olan sevgi saygıdır.
geçmişiyle gurur duymaktır.
yaşadığı ülkeyi ve insanlarını sevmek, kabullenebilmektir, olan sorunları içinde halledebilmek, aihm'ne şikayet etmemektir.
anlam veremediğim bir nokta;
amerikan filmi izleyip o filimlerde yapılan milliyetçilik ötesi faşistliğe alkış tutup da çok güzel sanatsal vs. diyen ve sonra ülkesinde milli menfaatlerini gözeten biri görünce; tü kaka pis faşist, ırkçı seni diyen zavallılara bir anlam veremiyorum...
bir insanın kendi 'kardeşi' başkası tarafından tartaklandığında, tartaklayana verdiği tepki 'aile' içi milliyetçi olma sebebidir. aile kavramını ülkeleştirin, kardeş kavramını milletleştirin cevabını alırsınız. herkes kendi kardeşini korumak ister. ama bu tartaklayana karşı bir nefret duygusu değil belirgin derecede kardeşini koruma içgüdüsüdür. karşı tarafla değil sadece kardeşiyle ilgilidir. bu ister istemez olan birşey
o kardeş evde onu sinir de etse, canını da sıksa, evde kavga da etseler kardeş yine başksına karşı kardeşini korur. *
her milletin kendi ulusal çıkarları vardır ve bunlara sahip çıkmak için mantıklı bir dayanağı olması gerekir. o da kimliğidir.
türklerin de yaşadıkları bu rezil coğrafyada bir takım ulusal çıkarları vardır ve bunlara sahip çıkmak zorundadırlar. bu işin siyasi alt yapısı da önce kimliğine sahip çıkarak olur.
1)Ülkedeki insanları sevmek ile devleti sevmek arasındaki ince çizginin üzerinin çoğu kez "bayrak, millet, ülke"gibi kavramlarla örtülmesi.
2)Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının son derece renkli, derinlikli ve siyahbeyaz geçmişlerinin; "hepimiz orta-asyadan gelmiş, ve her daim tarihin haklı-iyi-dürüst tarafında yer almış insanların torunlarıyız" safsatasıyla, üretilmiş ve idealleştirilmiş bir tarihle gizlenmesi.
3)Atatürk Milliyetçiliği fikrinin uygulanabilir olduğuna ve hatta bizatihi uygulandığına, dolayısıyla türkiye cumhuriyetindeki tüm etnik unsurların eşit bir biçimde muamele gördüğüne dair kesin inanç. (halbuki eğer ülkedeki tüm etnik unsurlar orta-asyadan gelmediyse, bu durum, Türklüğe biçilen bir tarih anlayışının diğer tüm vatandaşlara da doktrine ediliyor olduğu anlamına gelmez mi? E hani Atatürk milliyetçiliği'nde türküm deyince benimle bir "gerçek türk" arasında fark kalmayacaktı? Şimdi "o"nun tarihi öğretilirken, "ben"im tarihimden bahseden yok.)
4) PKK - ne de olsa milliyetçilik karşı-milliyetçiliği kışkırtır.
5) Milliyetçilik kavramının bağımsızlık arzusundan, ülkenin refahını istemekten farksız olduğunun düşünülmesi. (Oysa bir Türk millyetçisiyle konuşan, mesela Kürtlerin kültürleri hakkındaki, veya Arap milleti hakkındaki görüşünü soran her insan, aslında milliyetçiliğin başka milletleri aşağılamak üzerine kurulu olduğunu görebilir.)
6) insanın ethno-centrik olması, kendi kültürünün "evrensel doğrular"ı içerdiğini düşünmesi. Mesela, burnunun ucuyla bile olsun yabancı kültürlere açılmamış, 30 sene Almanya'da yaşayıp tek kelime almanca öğrenmemiş olması. Bu durumda söz konusu kişi, başka kültürleri, başka değer ölçeklerini hemen hemen hiç bilmediğinden, onları rahatça kötüleyebilmektedir. Bir örnek olarak, bodrum'da 2 tane yabancı hatunla yatan gencimizin bütün avrupanın fahişe olduğuna, zaten bunların dinlerinin de buna izin verdiğine, avrupa toplumlarının da çökmek üzere olduğuna kanaat getirmesi gibi...
Ekstra olarak:
7) Bir başka sebep ise, söz konusu kişinin tarih kitaplarını okurken, haremde onlarca cariyesi olup kendi mülkü olan devletin sınırını genişletmek için ordular toplayıp savaşa çıkan padişahları kendi dedesi zannetmesidir. Oysa ki bu arkadaşın dedesi, yüksek ihtimalle ne o padişahtır, ne de onun ordusunun askerleridir. Onun dedesi, eşşek yüküyle vergi veren, tımar sahiplerinin baskısı altında ezilen köylüdür. Keşke teknoloji elverse de dedeyle torun karşı karşıya gelebilseler.
8) Küreselleşmeyi de unutmamak lazım. Bir yandan yerel kültürler giderek aşınırken, öte yandan buna bir tepki olarak tüm dünyada milliyetçilik artmaktadır.
9) Kişi, diğer tüm nedenler yanında, milliyetçiliğin, Türkiye'nin tüm dünyada saygın bir yerde durması için gerekli tek siyasal seçenek olduğunu düşünüyor olabilir. Bu durumda da söz konusu kişide, ülkedeki azınlıkların ülkeye bağlılığı ile ilgili kategorik bir şüphe olduğunu, ayrıce AB gibi uluüstü projeleri inandırıcı bulmadığını düşünebiliriz. Tartışılır bir tavırdır, ve zaten aslında bu son maddedeki nedenler, yukarıda tanımlanan şekilde bir milliyetçiliği zorunlu kılmaz.
babamın sol dava yüzünden başına gelmeyen kalmaması, 80 öncesinde en keskin söylemleri yapan solcuların örgüt parasına konarak şuan burjuva olmaları. şimdi ki kendini sosyalist tanımlayan partilerin pkk yanlısı olmaları. hepsinden öte ülkeme, milletime, bayrağıma gönülden bağlı olmam.
milliyetçilik küçük bir çocuğun elindeki şanlı türk bayrağını çoşkuyla sevgiyle dalgalandırmasıdır, annesinin babasının elinden tutup merakla vitrinlere, etrafa bakarken yabancı bir asker kurşununa denk gelmemesidir, sokakta oyun oynarken yerden mayın bulup ölmemesidir, öğretmenlerinin kahpe kurşunlarla katledilmemesidir, balkona çıkıp oturduğu semti izlerken roketatara hedef olmamasıdır, türk milletini ailesi gibi benimseyip sevinciyle mutlu olmak acısıyla kahrolmak.yani bir insan insansa milliyetçi olur.
siyasi partilerle ilgili duruşları dışarıda bırakarak düşünürsek, milliyetçi olmak komünist ya da faşist olmak gibi değildir. oturup düşünerek, karar vererek milliyetçi olunmaz. insan doğasında var olan aidiyet duygusunun iç içe geçmiş çemberlerin en dışındakilerden birine, millete bakan tarafıdır milliyetçilik. kişi önce kendisine sonra ailesine ve yakın çevresine, sırasıyla mahallesine yöresine, varsa cemaatine, mensup olduğu baskı gruplarına aidiyet hisleriyle bağlıdır. bu çemberlerin bir tanesi de millettir. kişi ait olduğu milletin refah ve mutluluğunu ister bunun için çabalar. bu kişi milliyetçidir ve tamamen doğal dürtülerle hareket etmektedir. bu çemberin dışında bulunanların kötülüğünü istemez. insanlık ortak paydasının da farkındadır ve insanlığın aleyhine milletinin refahını isteyecek kadar alçalmaz.
milliyetçi olmayan ise oturup düşünerek, tamamen bilinçli bir şekilde, belli bir milletin diğerlerinden üstün olduğuna, iyiye hep o milleitn layık olduğuna, insanlık denen ortak paydanın sadece biyolojik benzerlik olduğuna inanan kişidir. buna duruma göre faşist ya da ırkçı adı verilebilir.
dolayısıyla her insan milliyetçi doğar, bazıları sonradan sapıtır.
insan kendini ailesini yakın çevresini nihayetinde vatanını milletini savunmak,tüm bunlara zarar vermek isteyenleri engellemek için bu değerlere saygı duyar,bu değerleri korur ve kollar. bunu da milliyetçi olarak yapar.(sadece kendini düşünerek değil.)
milliyet demek millete özgü olma durumu veya millî olma durumu, ulusallık. bağlı bulunan millet, tâbiiyet yani türkiye cumhuriyeti vatandaşı zaten milliyetçi olmak zorundadır. bu ülkeye tâbiiseniz milliyetçisinizde demektir. atatürk milliyetçiliğide bunu öngörür.
yani entarimizin başlığını şöyle cevaplayabiliriz bir insan bu ülke topraklarında doğduysa ya da doğmasa bile (boşnak,arnavut,balkanlar göçmeni türk soydaşlarımız gibi)kendini bu millete ait hissediyorsa milliyetçidir.
bir çoğu büyüklerinden aldığı kültürle milliyetçi olur ya da öyle olduğunu sanar. bir kere milliyetçilik türkiye'de ortalıkta milliyetçiyim diye dolaşanların milliyetçiliği ile, ırkçılıkla ilgisi yoktur. gerçek anlamda atatürk milliyetçilerine sözüm yok ama o milliyetçi olduğunu sananlara * sormak lazım bugüne kadar milleti için, devleti için neler yapmış?
vatan haini, pe ka ka lı, terörist, satılmış, emperyalist, kapitalist, aşağılık yüzlerce kişi var olduğu için, bunların karşısında ancak milliyetçi bir duruş ile sağlam, onurlu durabileceğini bildiği içindir.
oncelikle;
(bkz: soru basliga cevap entry girmek)*
simdi basligin acilma nedenine istinaden, boyle bir soru sormadan once, milliyetcilik nedir, ne degildir konusunda en azindan fikir sahibi olmak gerekir. milliyetcilikten anlasilan "katil, hırsız anlamam kendi milletimden olan herkesi kardesim gibi severim" se eğer (ki bu mantığı kurmak için 5 yasin ustunde olmak tehlikeli olabilir ) bu milliyetçiliğin bir yiyecek olduğu iddia edilse inanilabileceğine delalettir. ortak bir dili, gecmisi, kulturu, gelenekleri paylastigin toplumu sevmek; ve dogal olarak ustunde tum bunlari yasadigin toprak parcasini sahiplenmektir milliyetcilik, kendi milletinden olan her bireyi teker teker bagrina basmak degil. tabi ki burda sozunu etmek istedigim ataturk ilkelerinden biri olan milliyetciliktir, irkcilikla uzaktan yakindan alakasi yoktur.
yurtdisinda yasayan zamanin en serefli savasini kazanarak o zamanin dunya devlerinin gozunde essiz bir yer kazanmis ve o donemin somurge devletleri icerisinde bagimsizlik umudu olmus bir ulkenin 80 ler gibi sansiz bir kusagina mensup bireyleri olarak icinde bulundugumuz cogu zaman asagilayici cogu zaman kucuk dusurucu oldugu halde bu duygularin o insanda vatana baglilik her sınır gecisinde gordugu turk bayraginda heyecanlandiran ve gun gectikce artan bir ivmeyle etrafta ben Turk oglu Turk'um diye bagirtacak kadar birikmis duygularin tumudur milliyetcilik....
gerçek milliyetçiliğin bu gün türkiyede yaşatılan milliyetçilik olmadığını bildimğimden yola çıkarak. ve milliyetçiliği savunan insanların tamamına yakının kamışlarını sıvazlayarak heran milletin ırzına geçmek için hazır vaziyette tuttuklarını bildiğimden. (bütün fesat karışan ihalelerde milliyetçilerin parmağının olduğun görürsünüz) en basit örneğiyle (bkz: koray aydın) ) milliyetçiliğin sağladığı delinmez kalkan olmadan toplumda hiç olan insanların. sıvazladıkları kamışlarını istedikleri gibi istedikleri kişilere saplayabilmek uğruna bu yola baş koyarlar. sorduğunuz zaman %98,5 size milliyetçiliğin tanımını bile yapamazlar. (bkz: o kadar yani) çeveresel faktörleri de göz ardı edemeyiz tabi bu zihniyetle bu yola baş koyan babanın evladıda daha küçük yaşlarda zehirlenmeye başlar 16-17 sine geldiğinde artık o da betonlaşmış bir kafatasına ve örümceğinkinden küçük bir beyne sahiptir. dönüşüde biraz zordur. kamışını sıvazlayan bi bekleyenimiz daha vardır artık bize kalan da vatan millete hayırlı uğrlu olsun'dan başka bişey değildir.
