sevgimizdendir. beynimizde kadrolar kurar, yanımızdakine şöyle oynaması gerek diye anlatırız. hepimiz kendi fikrimizin doğru olduğuna inanırız. oyuncuları, antrenörleri eleştirirz ancak hep bir gol umut ederiz. hep başarılı olmasını isteriz.
oyuncu seçimlerinden dolayı çok eleştiririz. (bkz: volkan şen ve mehmet topal ın olmadığı milli takım) ancak çok severiz biz milli takımımızı. ben değil biz oluruz. tek yumruk olur, ezeli rekabetimizi unuturuz. beşiktaşlı, fenerbahçeli, galatasaraylı hep birden kendi tuttuğumuz takımın formasını giyer, milli maçlara gideriz. gol olursa fenerli, galatasaraylıya sarılır. çünkü amaç birliği vardır.
2 senedir top oynamayan aurelio çağrıldığı halde topal çağırılmasa bile destekleriz, umudumuzu kaybetmeyiz. rakip farketmez. "hele şu önelemeyi geçelim, asıl turnuvada zaten başarılıyız" diye düşünürüz. deplasmanlı maçlarda milli marşımızı yuhlayan bir ülke olursa biz de onlarınkini yuhlarız. (bkz: 16 kasım 2005 türkiye isviçre maçı)
haydi milli takım. 80 milyon tek yürek olduk berlin'den iyi bir haber bekliyoruz. hep seninleyiz.
kayseriden sonrası için böyle bir terim kuşkuludur.
oysaki gönül isterki ispanyadaki katalanların,basklıların ispanya milli takımı için bir araya geldiği gibi biz de bir araya gelebilsek.gol attığımızda diyarbakırdan,hakkariden de gol sesleri yükselse göklere!
