15 temmuz 2016 yılına kadar yani yaklaşık 32 yaşıma kadar antimilitarist olanlara ağır eleştirilerde bulundum kimisi belki 32 yaşında ve hala tam olarak büyüyememiş biriydin diyebilir başka sebepleri olabilir kendimce bilemiyorum. Ancak 15 temmuz 2016 da benim için büyük bir yıkımın ve aynı zamanda yeniden inşanın dönümüdür.
Tabiki zor kullanmanın başka bir manada zopanın kitleleri ikna etme ve sindirme yönündeki marifetlerini biliyordum belki asla olmayı istemeyeceğim biri gibi düşünmek düşünmeye zorlanmakta olabilir bu ruh halinin özeti nitekim o gün antimilitarist olanlara kızmanın utancını yaşadım.
Ve türk askeri olup kantin görevlisi olarak askerliğini ifa ederken terhisine 23 gün kala türk vatandaşı olan kişilerce linç edilerek öldürülen çankırılı bir gencin fotoğrafına bakarken utancım katlandı. Bu gence hain muamelesi yaparak cenazesine sahip çıkmayan devlet erkanından tiksindim! Kimsenin umurunda da değil hala o çocuklar. Kim çıkardı dışarıya kim koydu bu iğrenç tezgahın ortasına?
Izmirli henüz 19 yaşında hava harp okulu 3.sınıf öğrencisi olan ve köprüde gerçekten kafası kesilerek öldürülen ve hiçbir şeyden haberi olmayan çocukların cesetlerini gördükçe utandım ve hak verdim o anti militaristlere.
Ordusu kendi içerisinde çatışan kendi savaş uçağı kendi özel harekat merkezini bombalayan ailelerin ellerine kına yakarak yolladığı çocukların cenazelerine bile sahip çıkmayan bir millet hangi militarizmden bahseder merak ederim?
Birbirini yemek mi? Yargılama olmadan adam infaz etmek mi?
Militaristmiş! Hassiktir oradan. Sen klasik bir çomarsın kardeşim hemde o eleştirdiklerinden daha fazla çomar!
