gecenin bilmem kaçında(alkolün etkisiyle zaman kavramının kaydığı dakikalar); nevizade balık pazarına yakın bir noktada midyesiyle meşhur bir mekan... tam da etkinin tepkiye dönüştüğü noktada, vücut der ki; "midyeeeeehhh,miiiiddyyeeehhh"
velhasıl girer yeriz bi beş on onbeş yirmi edasıyla saptık sapaktan girdik boylu boyu midyeciye. önümüzde 3-4 delikanlı... belli ki aynı barışcıl düzeydeyiz. midyelerini yiyorlar; yesin yiğitlerim güzel tabi fakat bizim tepsiye erişimimiz kalmıyor. bir de yüce rabbim iştah vermiş, hepsinde pilavlı bir gülümseme...
"hocam* adamlar sağlam yiyor!" muhatap alamadıkları için dönüp pilavlı bir gülücük atıyorlar.
"abi vallahi helal olsun sağlam yediniz!" herhalde pilavlı cevap verebiliriz deyip "eyvıllah yiğeniimm" diyorlar.
bu atışmaların süre geldiği zaman aralığı bizim barışçıl tutumumuzdan ötürü iyice absürd bir hal alıyor.arkadaki gülüşmelerimize karşılık pilavlı gülüyorlar; tepsiyi de sahiplenmeyi unutmuyorlar.
"abi siz yediniz, biz doyduk artık ama yahu!" artık barışcıl hal bırakılıyor, isyankar bir tavır seriliyor ortaya.
utanç duygusundan olduğunu sanmıyorum, pilavlı paralarını verip, pilavlarını temizlemek için kenara çekiliyorlar.
"allah razı olsun abi..." acınası bir halde söylenen bu kelimeler herkesi eğlendirmeye yetiyor, en nihayetinde.
hocam yeterince yedikten sonra güzel bir yorumla akşamımızı noktalıyor;
"kaç yıllık yiyiciyim, böyle midye kuyruğu görmedim, midye kuyruğu da görmedim."
