bende de böyle başlamıştı. hiç unutmuyorum, bir akşam kütüphanede ders çalışıyorum. nasıl bir mide yanması böyle. hayatımda ilk defa oluyor. neyse, önemsemedim. bir süre sonra geçti. sonra bir akşam yine kütüphanede bastırdı aynı yanma ile karışık ağrı. sonra fark ettim ki maden suyu çok iyi geliyor, ağrı geldikçe maden suyu höpürdetiyorum, oh rahatlama. neyse, bir aşamadan sonra o da etki etmemeye başladı. bir akşam bir mide koruyucu aldım. epey rahatlattı. fakat sonra bir hafta sonra yine aynı ağrı. doktora gitmek farz oldu. gidiş o gidiş. artık bir ayağım hastanede. önce kan tahlili aldılar. insülin direnci çıktı. fazla kilo da varmış. mide ilacı verdiler. bir süre kullandım. yine tekrar edince bu kez helikobakter pilori tedavisine başladık. o çok ağır bir tedavi idi. avuç avuk ilaç alıyorsun. neyse, birkaç ay sonra endoskopi, iki ay sonra bir endoskopi daha. insülin direnci, karaciğer yağlanması, reflü, gastrit, ülser, mide fıtığı ne ararsan var. fakat bunlara hiçbir kalıcı hiçbir çözüm bulamıyor tıp. her yolu denedik, geriye bir tek cerrahi müdahale kaldı. onu da doktorlar önermiyor. ppi kullan, kilo ver, yediklerine dikkat et diyip duruyorlar. öyleyse ben senelerdir niye hastaneye gidip geliyorum amq? hakikaten böylesine yaşam kalitesini düşüren az şey vardır. yemek yemeden soğuyor insan. yediğin şeylerin büyük kısmını yiyemiyorsun artık. neyse, sağlığınıza dikkat edin gençler. bir bozuldu mu, geri dönüşü yok gibi. tıp dediğiniz şeyi de çom önemsemeyin. hakikaten ciddi rahatksızlıkların büyük kısmına kalıcı çözüm bulunamıyor. sadece onun etkilerini azaltabiliyorlar.
