pop müziğin kralı, ilahı, bir numarası. bir dönemin çocukluğunun en güzel hatırası. ilk black or white şarkısıyla tanımıştım onu. sonra da bir daha kopamadık kendisinden.
insanların,özellikle sanat camiasındaki insanların asıl değerlerinin öldükten sonra anlaşılması klişesine pek rağbet etmezdim ama popun kralı öldükten sonra bir daha inkar etmemecesine inandım...
o kadar sene dinlememe ve takip etmeme rağmen ölüm haberini alana kadar aklımın ucuna gelmeyen adam, ölümünden sonra uzun süre aklımdan çıkmadı... bin kere dinlenmiş parçaları, onbin kere izlenmiş klipleri sanki ilk defa karşımıza çıkıyormuş gibi ilgi gördü bizim evde... her programda hayatını tekrar tekrar izlemeler, cep telefonu melodisini dirty diana yapmalar falan...
beni 10 sene geriye götürüp ergen bir genç kıvamına soktuğu an anladım ben bu adamı çok seviyormuşum meğersem... onunla büyümüşüz de haberimiz yokmuş.
ölümü herkes için ama en çok da benim için sürpriz oldu sanırım. msn de sayısız gitarist ismi yazdım bu zamana kadar. ama kralın adını hiç yazmamıştım, yazmak aklıma bile gelmemişti. o gece geldi ve michale jackson yazdım nicke. 40 dakika sonra bu adamın öldüğü mesajını attı bir arkadaş. msndeki nick ile geyik yapıyor sandım, inanmadım. ısrar etti televizyonu aç dedi; doğruydu ölmüştü kral. arkasından akıtılan gözyaşı seline iki damla da ben bıraktım o an. sadece üzüntüyü değil korku ve şaşkınlığı da taşıyordu o 2 damla.
sadece popun değil dünya müzik tarihinin en önemli adamlarından biriydi o. van halen, greg howe, slash gibi rock müziğin daha yaşarken tanrı mertebesine yükselmiş gitaristleri çaldı bu adama. bir eldiven giyişini on binlerce kişi nefesini tutarak izledi. milyonlarca albüm sattı. dünyanın her yerinde farklı dinden, dilden, ırktan binlerce insan onun gibi dans etmeyi denedi. sözleri anlaşılmasa da eşlik edildi şarkılarına. hayatını anlatan filmini izleyebilmek için daha ilkokuldayken gece yarısına kadar uyumadı mesela bu satırların yazarı, bu ülkedeki pek çok çocuğun uyumadığı gibi o gece. o filmin dans sahneleri tekrar edilmeye çalışıldı ertesi gün okullarda.
tabii ünlü olmanın bedelini de her zaman fazlasıyla ödedi. tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalandı ve derisi rengini kaybetti; ama herkes ırkından utandı ameliyatla beyaz oldu dedi. kral ise cevabı çoktan vermişti: 'black or white' ve devam etmişti 'they dont really care about us.' hayranları istiyor diye onları kırmayıp bebeğini onlara göstermişti; ama basın 3 saniyelik bir olayı farklı açılardan çekip 30 saniye olarak gösterdi ve michael bebeğini balkondan sarkıttı dedi. hakkında açılan davaların hepsinden beraat etti. zaten o sevenlerin gözünde hiç yargılanmamıştı ki. unututldu, bitti, modası geçti dendi. ama ağzından çıkacak bir açıklamayı tüm dünya yine takip etti. şimdi öldü deniyor ya mesela. tüm diğer haberler gibi bu da yalan işte. o ölmedi ölmeyecek. popun tek gerçek kralı olarak, bir müzik tanrısı olarak ebediyen yaşayacak jackson. daha çok moonwalklar yapılacak, daha çok çocuk 'ani vici voke' diyecek biliyorum ve michael hiç ölmeyecek....
sağcısıyla solcusuyla her kesimden seveni ve dinleyeni olan merhum pop kralıdır.ne gerek vardı böyle bi sağcı solcu diye ayrıma, dersen eğer, ben de derim ki;
