1997'de Ankara'da başbuğumuz alparslan türkeş'in cenazesinde kocatepe camisinin avlusuna zar zor ulaşmıştım. Yüzbinlerce insan kızılaydaydı. Karların üzerinde paltomu yere serip ve kendime hakim olamayıp hüngür hüngür ağlayarak namaz kılarken bugün böyle olabileceğini nerden bilecektim ki? Bahçeli ve yancıları gerçek bozkurtları yuvalarından kovup akp'ye yanaştı. Biz yani gerçek ülkücüler yani bu davanın asil sahipleri kendini sokakta buldu. Bahçeli ve yancıları defolup gidince yuvamıza döneceğiz. Biz mhp'den vazgeçmeyiz...
Akp ne zaman dara düşse bu parti sayesinde bir şekilde yolunu buluyor, tabanının vatanperver, yönetim kesiminin bir bölümünün vatan haini olduğunu düşünüyorum. Sanki akp’nin ülkeyi uçurumdan aşağı son gaz sürüklerken önüne çıkan vatan sever engelleri aşmak in üzerine basıp geçtiği bir oluşum.
yani akp'ye yamanıp birkaç ucuz politik kazanım elde etmek için andımıza, atamıza küfür eden şu adamlarla yan yana durmak, onlara karşı eli kolu bağlı, aciz kalmak hiç koymuyor mu acaba?
