yıllık adı altında bir icat varken ve yaptırılırken son derece saçma olan eylemdir. liseden mezun olmayı dünyanın en önemli iki işinden biri olarak görmek de bir o kadar saçmadır. *
ilköğretimi bitirip liseye geçen gençlerin yapmış olduğu hoş eylem . öğretmenlere imzalatmaya çalışırlar. eğer öğrencide bir tembellik ve şımarıklık ağır basıyorsa yazacak pek bir şey yazılmaz .
ilköğretim son sınıf ve lise son sınıflarda okuyan öğrencilerin okulun son günü yaptıkları hededir. birde mezun olamayıp 2 hatta 3 sene gömlek imzalatan modeller vardır ki bunlar evlere şenliktir.
liseden kalan güzel hatıralarından biridir. yıllıklar gibi kağıt parçası değildir, arkadaşların el yazısını, ruj izini, gelecekle ilgili dileklerini somutlaştırır. o yazıları okuduğunda hatırlarsın aslında başka bir bölümde okumak istediğini ya da 'has arkadaş' kabul ettiklerinin üstüne, kaç 'has arkadaş' daha eskittiğini. ilk aşkın güzelliği ve masumiyeti durur yaka altında: "seni her zaman seveceğim".**
o gömlektir öğrenciliği var eden , o çocukça eğlenceli günlerin anısı ancak o gömlekte taşınabilir zaten. *
geresiz bir gelenektir.yazılmamış olduğu taktirde fakir bir öğrencinin lise gömleği olabilecekken,yazılmış gömlek gerektiği gibi en geç iki ay sonra çöpe gider,ziyan olur.
evde anneden azar işitme sebebibidir.
-ne hale gelmiş gömlek?!evladım defterin yok muydu niye gömleğine yazı yazıyorsun?
+anne herkes yapıyo bunu.arkadaşlar imza falan attı,hatıra yani.
-baban gözünde hatıra bırakmadan çıkar şu gömleği.yıkarsam geçer belki.
+haydaa niye yıkıyosun?yıka diye mi imzalattım?!
-peki ben o gömleği millete imzalat diye mi aldım?!
+iyi bee...
(bkz: para verildi ona)
