evde anneden azar işitme sebebibidir.
-ne hale gelmiş gömlek?!evladım defterin yok muydu niye gömleğine yazı yazıyorsun?
+anne herkes yapıyo bunu.arkadaşlar imza falan attı,hatıra yani.
-baban gözünde hatıra bırakmadan çıkar şu gömleği.yıkarsam geçer belki.
+haydaa niye yıkıyosun?yıka diye mi imzalattım?!
-peki ben o gömleği millete imzalat diye mi aldım?!
+iyi bee...
(bkz: para verildi ona)
geresiz bir gelenektir.yazılmamış olduğu taktirde fakir bir öğrencinin lise gömleği olabilecekken,yazılmış gömlek gerektiği gibi en geç iki ay sonra çöpe gider,ziyan olur.
liseden kalan güzel hatıralarından biridir. yıllıklar gibi kağıt parçası değildir, arkadaşların el yazısını, ruj izini, gelecekle ilgili dileklerini somutlaştırır. o yazıları okuduğunda hatırlarsın aslında başka bir bölümde okumak istediğini ya da 'has arkadaş' kabul ettiklerinin üstüne, kaç 'has arkadaş' daha eskittiğini. ilk aşkın güzelliği ve masumiyeti durur yaka altında: "seni her zaman seveceğim".**
o gömlektir öğrenciliği var eden , o çocukça eğlenceli günlerin anısı ancak o gömlekte taşınabilir zaten. *
ilköğretim son sınıf ve lise son sınıflarda okuyan öğrencilerin okulun son günü yaptıkları hededir. birde mezun olamayıp 2 hatta 3 sene gömlek imzalatan modeller vardır ki bunlar evlere şenliktir.
ilköğretimi bitirip liseye geçen gençlerin yapmış olduğu hoş eylem . öğretmenlere imzalatmaya çalışırlar. eğer öğrencide bir tembellik ve şımarıklık ağır basıyorsa yazacak pek bir şey yazılmaz .
yıllık adı altında bir icat varken ve yaptırılırken son derece saçma olan eylemdir. liseden mezun olmayı dünyanın en önemli iki işinden biri olarak görmek de bir o kadar saçmadır. *
