evet bu dönemlerde başlayan, halen plan yapmayanlar için başa gelebilecek sendromdur. hele ki çevredekiler ne düşünüyosun napıcaksın diye sorduğunda, oturup ağlanır bildiğin... çok ağır...
şimdilerde daha bi gündemde olan sendromdur. 3 ay kaldı lan.
edit: geçmiş olsun işsizim..
edit2: halen işsizim..
sendromdan çok strestir. 'bu kadar iş nasıl yapılacak, bunlara nasıl yetişeceğim, bu tez nasıl yazılacak, hocam böyle azarlamayı nereden öğrendi...' vs sorularla iç içesinizdir. gelmesi bir dert, okuması bir dert, üniversiteyi bitirmesi ayrı dert, mezun olduktan sonra iş bulması ayrı derttir. kolay gelsin arkadaşlar.
Daha cok is hayatina atilma korkusu olarak ortaya cikar. ilk zamanlar surekli universite aranir, ozlenir arkadasliklar falan. Bir bocalama donemi oluyor haliyle. Tabi ilk asgari ucreti elinize tutusturduklarinda diyorsunuz ki ''mezun oldumsa demek ki...'' gibi duygulara gark olunca o karmasa bitiyor. Ama gercekten universite hayati sendromunu daha dogrusu ''ogrenciyiz abi'' psikolojisini atmak zor oluyor, belki de atmak istemedigimizden ileri geliyor. Cunku hayat cok boktan iyisi mi ya askerde olacaksin ya da universitede.
abartılan bir sendromdur. çünkü hayat aşamalardan oluşan bir sınavdır ve her zaman gelen gideni aratabilir. üniversiteden mezun olmak da yeni bir sınava girmek için hak kazanmaktır sadece. sınavlar asla bitmez.
