yine kendinizi acemi bir öğrenci gibi hissetmenize sebep olur. 2002 mezunu olup her yıl diploma için göztepeye yılda bir kez giden ya da 'bizim diplomalar çıktı mı?' diye telefon açtım durdum. Yok tatil, yok müdür değişti yok dekan değişiyor diye 9 senedir diplomamı almamıştım. Tamam birkaç sene de ben sallamamış olabilirim. Yeni işe girmek maksadıyla artık şu diplomayı da alayım diyerekten götepenin yolunu tuttum. Daha turnikeden geçerken bir heyecan bir titreme aldı beni. Allam sanki çömezim yahu. Neyse yıllarca beklediğim diplomayı alıp çıkmak hepi topu 5 dakkamı aldı. Ne çıkış belgemi almıştım ne de kartları teslim etmiştim oysaki. Bazı şeyler çok değişmiş bazıları ise hep aynıydı. Teknik bilimlerdeki andavallar hala kız görünce öküz gibi bakıyolar.
Yalnız gittiyseniz anılarla başbaşa kalmanıza ve yaşadığınız iyi-kötü anılara göre gülümseyip, hüzünlenerek etraftakilerin "ne ayak bu" şeklinde sizi izlemesine sebep olan durum. Yalnız değilseniz ve yanınızdaki kişi ya da kişiler aynı okuldan arkadaşlarınızsa geçmişi yad edeceğiniz, okulla alakası olmayan bir kişi ise acilen sizden uzaklaşılması gereken (Anılarınızla kafasını z.keceğiniz ve "hay seni de okulunu da, iyi ki bir okumuşsun amk." dedirteceğiniz) deneyimlenesi durum.
hüzün kaplar içinizi tuhaf olursunuz.
hele elini tuttuğunuz adam orda okumaya devam edicekse daha kötü olursunuz mezun olduktan 2 ay sonra gidip çıkış belgemi almıştım. aslında maksat çıkış belgelerimi almak değildi. onunla 1 hafta geçirmekti. *
bir yandan özlenilen durumdur. hüzün kaplıyor insanı. bitse de gitsek diyoruz ama çok arayacağımızı bu günlerin çok iyi biliyorum. ahdım var bir hocayı acayip ayar manyağı yapacağımı diplomayı alınca.
Hocalar biraz daha yaşlanmış,
öğrenciler değişmiş
Duvarlar selam vermiyor artık.
Yabancı olmuşsun sanki.
Sıcaklığı, sevilen insanın ölünce bedeninin soğuması gibi olmuş.
Bir tek hatıralar sıcak ve canlı.
Kısa zamanda okulu terk etmek istersiniz.
kendinizi bulunduğunuz yere yabancı hissedersiniz. sanki 4 sene eviniz gibi yayıldığınız yer orası değildir. artık başka öğrencilere ait gibidir ve siz sadece misafirsinizdir.
bitsin diye gün saydığınız okulu, özlediğinizi hissettiğiniz ilk andır.
kapıdan geçerken rutin kontrole takılma gibi bir derdiniz yoktur ancak, keşke olsa diye iç geçirirsiniz.
soğuk havalarda götünüzü dayadığınız kalorifer peteği bile bir başka görünüz gözünüze o anda, duygusal bir bağ kurulur olur olmaz her şeyle.
iyidir, hoştur.
duygusal patlamalara sebep olabilecek durumdur. fakat kendisine daha erişemedim. bırak okula gitmeyi, şehre uğramadım bir daha. çok kötü zamanlarım geçtiğinden değil. ama ters memleket şu balıkesir ya.
bir de bunun dershane versiyonu vardır , peşinden '' hocam matematik çalıştırın ''diye koştuğunuz hoca sizi o dönem içerisinde siklememesine rağmen üniversiteyi üniversiteyi kazanınca aha bu benim en iyi öğrencimdi diye parmakla göstermesidir .
