üniversiteyi bitirdikten sonra kendinizi tanımlamakta zorluk çekmenize sebep olan histir. ne iş yapacaksın artık sen, ne olacaksın artık, neyle meşgulsün gibi sorulara kekeleyerek "ee öğrenciydim... bi zamanlar..." gibi cevaplar verdirtir insana.
başlarda geç kalkacağım,film izleyeceğim, gezeceğim tozacağım o kadar yılın acısını çıkaracağım mantığıyla hareket edersiniz. zamanla bu aktiviteler sıkmaya başlar. artık arkanızdan çeken ders yoktur, zorunlu hissetmeniz gereken bir şey yoktur. ama boşluk vardır, bu kadar boş yaşamaya alışık değilsinizdir.
zamanla moron gibi yaşamaya başlarsınız, geceniz gündüzünüze karışır. sonra bir gün, kpss çalışmanız gerektiği söylenir size. ağırdan alırsınız, bugün yarın diye diye kpss'ye 3 ay kalaya kadar diretirsiniz. bazıları için 3 aymış 5 aymış haftayaymış gibi sıkıntısı yoktur, yumurta kapıya dayanır o zaman aklı dank eder ama, eğer hedefe odaklanabilen bir insansanız, kpss ye çalışmaya başlarsınız. sonuçta, nasipte de varsa atanırsınız. ve arkasından evlenme mevzuları bol bol açılır.
bu arada daha mezun olur olmaz, kızların görücü denen timi eve doluşmaya başlar, kpss ye hazırlanıyor benim kızım diye çevrilen tim, kız atandıktan sonra koştur koştur yine gelir. kızlar bunlara da hazırlıklı olsunlar.
amaçsız kalmak neticesinde ortaya çıkar.
o zamana kadar eğitim sisteminin getirdiği her türlü sınavı kendine amaç edinen bünyenin sudan çıkmış balık gibi afallamasıdır. zamanla alışılır.
