2 yıl önce bir tanesi arabamın önüne atlamıştı. saat gece 12:00 civarı. neyse araca bindi. buram buram parfüm kokuyor. nereye istersen gidebiliriz dedi. neden diye sordum. neden olduğundan sanane dedi. daha sert bir ses tonuyla neden diye birdaha sordum.
burada üniversitede okuyorum. ailemin gönderdiği harçlık yetmiyor. arkadaşlarımla alışverişe çıkıyoruz. birşey beğeniyorum. ben alamıyorum arkadaşım alıyor dedi. aptal oldum bir an. kıyafet için bedenini satıyordu.
neyse itiraf gibi oldu. birkaç hatırı sayılır dostumu devreye soktum. burs almasını falan sağladım.
okulu bitti, mezun oldu evlendi ve o şimdi bir anne.
onu bu yaptığı hatadan kurtardım ya umarım ömrü boyunca eşine sadık mutlu bir kadın olur.
bunu da neden anlattıysam sabah sabah.
ankara da iki kere denk geldiğim kızlardır. kar kıyamet millet otobüs bekliyor, donmasın bebeler diye geçerken durdum bir gurubun önünde bindiler. herkesi buraktım biri benim gideceğim yere yakın oturduğunu söylediği için o kaldı sadece ( bayan tabi ibneliğin lüzumu yok) yolda da patlattı itirafı. okuyorum, bana bakarsan vs diye başladı cümleye, mal oldum resmen, birşey diyemedim. yok sağol dedim sığır gibi. kabul edeceğimden değil de ( valla) şöyle özlü sözlerle bezenmiş bir ağdalı bir öğüt veremedim ya la.
son yıllarda sayıları hayli artan güruh. bir de geçim derdi için değil louis vuitton çanta, armani kot için filan yapıyorlar. allah gözünüzü doyursun be kardeşim.
üniversiteye 'ailemden kurtuldum tüm erkekler benim tüm ortamlarda ben varım' diye gelen, ailesine acıdığım kızdır. bazen kiralarını farklı yollar karşılığı ödedikleri görülebilinir. o an saçından tutup tokatlamak gerekir.
