değişik bir başlık olmakla birlikte son derece spesifik bir olayı sizlere anlatma ihtiyacı duydum sayın yazarlar.
bundan 1-1,5 ay kadar önceydi. uzun süredir fazlaca hoşlandığım ve konuştuğumuz hanımefendinin babası vefat etmişti. çok üzülmüştüm haliyle.
destek olmak amacıyla birkaç kez görüştüm. acısından mütevellit kendini biraz soyutlamak istemesine rağmen küçük jestlerle kendisiyle konuştum fakat kendisi hakkında çok fazla bilgim yoktu.
vefat olayından 2 hafta sonra yakın bir arkadaşımın daha babası vefat etmişti. cenazesine arkadaşlar olarak toplanarak gittik. (bkz: karacaahmet)
arkadaşımın babasının defin işlemlerini hallettikten sonra yukarıya doğru yürümeye başladım.(bilen bilir yeni mezarlık karacaahmetin biraz aşağısında)
yukarı çıkarken üzgün bir şekilde mezarlıklardaki isimlere bakıyordum. (bu arada mezar taşlarını okumak büyük unutkanlık sebebiymiş diyorlar)
bir anda yoldan geçerken, hanımefendinin soyadına ait bir aile mezarlığı gördüm.
twitter'daki ve instagramdaki antalya yazılarıyla örtüşüyordu çünkü mezar taşında da (bkz: ormana) yazıyordu.
ormana'yı araştırdım. antalyanın manavgat ilçesinin kuzeyinde kalan bir yörük köyüymüş. ibradı'ya da gitmişliğim olmasına rağmen burayı hiç duymamıştım.
google da adını ve ormana'yı birlikte yazdığımda yıllar önceki yazılarına, forum sitelerindeki (kendisiyle alakasız) yorumlara denk geldim.
kendi ağzından bir cümle dahi alamadığım hanımefendiyi mezar taşları sayesinde kütüğüne kadar tanımıştım. değişik bir duygu yaşamakla birlikte bu kadar çok bilgi topladığıma da şok olmuştum.
düşünsenize, o an hiç aklınızda yokken, aynı soyadı bulmak ve uzun süredir alakadar olduğunuz o tek kişiyle alakalı şeyleri durduk yere karşınızda görmek. ahmet değil, mehmet değil. direkt o. bu biraz şanstan da öte gibi geldi şu an.
neyse.
ardından duamı ettim, mezarlıktaki yaprakları temizledim ve yoluma devam ettim...
kendisine hala söylemedim ve söylemeyi de düşünmüyorum. belki günü gelir birlikte güleceğimiz bir anda kendisine aktarırım. bir süredir benimle nedensiz bir şekilde konuşmuyor ama olsun, anlayabiliyorum.
çünkü ileride bu anımı anlatırken oluşabilecek gülme olasılığı için bile buna değer. o anı bekleyeceğim...
edit: yıllar sonra buradayım. gün geldi, okuttum. yanımda, yanacığımda çok mutlu oldu ama biz olamadık sayın sözlük. en baştan olmayacağı varsa olmuyormuş sözlük... 15.04.2017
