mezarlıkta dolaşırken, eski mezar taşlarındaki dini içerikli arapça ve türkçe yazıları görünce, ister istemez ateist duygularda bir zayıflama, dini duygularda bir yoğunlaşma ortaya çıkması, ertesi gün normale dönmek.
Mezarlıkta dolaşırken ilk akla gelen ölümlü olduğundur. Bit ateist mezarlıkta yürürken onunda ilk aklına gelen ölümlü olduğu ve ölümden sonra ne olacağını düşünmesidir. Genelde bu düşünce hiçliktir.
saçmalıktır, veya içerde her daim bir inanclı karakter varken göstermelik ateist olmanın kanıtıdır. o kadar cami gezdim, mezar gezdim zerre etkilemedi hatta inançsızlığımı güçlendirdi.
dindar bir ailesi varsa normaldir. çocukluktan gelen şeyler değişmiyor haliyle.
bir de mezarlıkta insanlara tecavüz eden yaratıklara da nasip olur inşallah.
mezarlıkta dolaşırken eskisi kadar ateist olmaması gayet olumlu bir gelişmedir. dünya hayatının gelip geçici olduğunu bir ateist bile bilir. ara sırada olsa mezarlıkları ziyaret etmek gerekir. ve bu ölümlü dünyada mezarlık gibi ziyaretleri bir insan için ibret vesikasıdır.
bir ateist insanın mezarlığa gittiği anda kafasında hep soru işaretleri vardır. acaba bu acabalar hayatı boyunca peşini hiç bırakmaz. halbuki inanıyorum dese kaybedeceği hiç bir şey yoktur. çünkü iki fındık bir cevizden iyidir. neden ? cevizi kırarsın çürük çıktığı anda yeme şansın yoktur. fakat iki fındıktan biri çürük çıksa bile bir şansı daha vardır. geride bir sağlam fındığı daha vardır. tezimi anlayan anladı.
korku anında verilen tepkiler istem dışı ve içgüdüseldir. bu evrimsel süreçte takındığımız tavrın belki bir refleksi olabilir.
bunu neden dedim?
yani korku üzerine verilen kararlar bir beyin gerektiren kararlar ya da bir beyinle verilen kararlar değildir. o yüzden dine yönelme zamanlarına bakarsanız, ya çocuklukta empoze şeklinde ya da yaşlanınca bunaklarda daha çok görülür.
o yüzden din korkuya kendini dayandırarak ya da birileri korkunca dine yöneliyor diyerek aslında dinin bir beyin gerektiren bilinçli bir seçim değil, korku ile bağlantılı, istem dışı ve refleks şeklinde bir yönelme olduğunu kabul ediyor.
hatta güzel bir laf vardır.
eğer biri göt korkusuyla tanrıya yöneliyorsa, tanrıya inananlarda nasıl bir göt korkusu var ki yıllarca bunda diretmiş?
