bazen düşünmeye çalıştığımda işin içinden çıkamamla sonuçlanan gecedir. ya hemen yılanlar böcekler üşüşürse bedenime? ya melekler gelir ateşe atarsa? ya yaptığım tüm günahların dökümü anama babama göstertilirse? *ondan da beteri ya yalnız başıma yanmaya gidersem falan diye düşünürüm.
hiç bir insanın hatırlayamayacağı gecedir çünkü ölünce ruh bedenden çıkar. umarım öyledir yani kimse kapkaranlık dar havasız bir yerde yılanların ve türlü haşaretların arasında yapayalnız bir gece geçirmek istemez
eşin dostun akrabanın teker teker uzaklaşan ayak seslerini dinledikten sonra kişinin aslında kendi nefsi için olduğu ve kimsenin kimseye artık bir faydası olamayacağı acı gerçeği idrak edilir bu gecenin başlangıcında.
çok sevdiğin eşin mi? evet o da artık yok o da bırakıp gidecek seni oracıkta. sana canım ciğerim diyen annen mi? maalesef o da. ya dağ gibi hep ardında duran baban? hepsi teker teker gidecek ve yalnız kalacaksın vay nefsine olacaksın.günahların ve sen başbaşa.
