sevdiğim, anne yarım yatıyor kara toprakta. kim bilir toprak olmuştur belki. konuşacak kimsem yok, derdimi anlatacak. koşuyorum ona ben her başım sıkıştığında. elimde kuran, dilimde dua, yorulana kadar anıyorum adını ve Allah'ı. sonra konuya geliyorum. anlatıyorum herşeyi. derdimi, tasamı. mezar taşına yaslanıyorum, adını okuyup ağlıyorum. beni sıcacık evinde bir tas çorbayla ağırlayamadın diyorum. yine geldik bu soğukta yanına, yine sarılamadım sıcacık sana, mezar taşın buz olmuş yine, ama sen lütfen üşüme...
