Rahmetli babamın mezar taşında kendi yazdığı hüzünlü bir şiir yazar, vasiyetiyle yazdırdık.
Ama hiç hoşuma gitmez o hüzünü okumak, o hüznü her defasında yeniden hissetmek...
Her ziyaretimizde zaten dağılmış olan ruhumuz ve yüreğimiz o şiirle iyice dibe vurur.
Sevmiyorum o şiiri...
Okumaktan hoşlanmıyorum...
Seni çok özlüyorum baba!
Edith: başlık hortlatıp defolan zerzevatlar var ya, hehhh işte onlardan tissskiniyorum arkadaş!
