hikayesi insandır nitekim.
bir gün çocuklukdur.
başka bir gün çocukluğa özlem.
sonbaharda hüzün, ilkbaharda neşedir.
bir memlekette halkın malıdır, diğer memlekette dar ağacı.
bir dünyada insanlığın, bir başka dünyada insanlığa rağmen sistemin malıdır.
bir insanda ta kendisidir tanrının, bir başkasında sadece kokuşmuşluk.
bakar bir göz, dallarına tünemiş anne serçenin yavrusuna gösterdiği şefkate.
dikkat kesilir başka bir göz, dallarına örülmüş bir ağın üstünde avını bekleyen örümcekteki aç şiddete.
bizden başkası değildir aslında.
açsak açlığımızdır, toksak, tokluğumuz.
tanrıya ne kadar yakınsak, o kadar tanrısaldır anlattıkları.
ve ne kadar uzaksak yaratıcımıza, o kadar uzaktır dalları, budakları ve dahi yaprakları.
meyveleri insanca yüreklere şifadır, tıpkı insanlıktan uzak yüreklere ağu olduğu gibi.
meyve veren ağaç, bize ne anlatırsa bilin ki işte aynen bize bizi anlatır.
