ah dostlarım, hem alkolün verdiği özgüven hem de meyhanelerin samimi ortamı, insanı nasıl bambaşka biri yapıyor bir bilseniz.
tüm tabuların yıkıldığı, yalan nezaketlerin geride bırakıldığı meyhanelerde, "tuvalet dolu mu boş mu" deyu kapı tıklatma alışkanlığının yaşaması beklenemezdi. öyle de oldu zaten; meyhanedeki kimse artık tuvalet kapısını çalmıyor, alayı hönkürt diye giriyordu.
işte bu noktada, tuvalette olup işemenin hakkını veren arkadaş kendiyle barıştı. "doolllluu" falan demek yerine direk kafayı çevirip(oha o kafa diil amına koyim ya söylediğim) "afiyet olsun birader" demeyi seçti. kapıyı çalmadan açan adam da "pardon yaa" diyip yaptığından utanmak yerine "oo iyi akşamlar kardeşim" demeyi seçti.
hatalarıyla, nezaketsizlikleriyle yüzleşip kabullenerek, kendileriyle barışık, bambaşka adamlar olarak çıktılar meyhaneden. meyhane tuvaletleri, rezervasyon için özelden mesaj atın da iyi bi sikeyim sizi.
