çağımızda yerini siper ve en son olarak da meskun mahal (şehir içi) savaşlarına bırakmış olan eskilerin meydan savaşlarında
ordunun en önünde büyük ihtimallle ölüme gitme durumudur.
bu tipte askerler genellikle en gözden çıkarılabilir, harcanabilir birliklerdir. tek kullanımlık kahramanlardır (disposable heroes). amaçları düşmanı yıpratmak, ilk şoku atlatmak, asıl kuvvetlerin işini kolaylaştırmaktır. savaşlarda çoğu ölmektedir. savaşlar öncesi hapishaneler,akıl hastaneleri boşalır; bunlar en önde yürür. mahkumlara af vaadedilirdi. ya ölmek ya af. osmanlı'daki başıbozuk birlikleri buna örnektir, yine o çağın diğer devletleri de bu şekilde kişileri öne sürmüştür. aklınıza braveheart filminde en önde ileri sürülen irlandalılar'ı getirin tanım daha canlanacaktır. bu şekilde harcanabilen kişilere ingilizce'de cannonfodder denir.
cengiz in en öne her zaman önceki savaşlardan elde ettiği esirleri koyması örneğine bakarsak da anlaşılır ki, yitirilince en az zarar verecek olanlardır öne sürülenler.
zayıf birlikleri karşı atağın momentumunu kesecek şekilde kullanmak eskiden beri süregelen bir taktiktir. zayıf birliklerin disiplini daha az olmakla beraber düşmanın ilk darbesini durağanlaştırmaları ve dağılmanın ardından hızları sayesinde daha çabuk toparlanabilmeleri, ve tabii ki değerli birliklerin kaybını azaltmaları bu taktiğin halen geçerli olmasına sebebiyet vermektedir.
