bir mevlid kandilini daha sevdiklerimizden uzakta, yalnız başımıza geçirmektir. tanımı yapayım aradan çekilsin. zira dertliyim be sözlük asıl konu bu değil.
şu sıralar facebook'ta bir parça dolanıyor. beta'nın sevgililer günü şarkısı. adamın orada anlattıkları sanki benim zihnimde yer alan tüm düşüncelerin özetleşmiş hali. aramızda incici arkadaşlar varsa ve seviye düşükse, yani şöyle söyleyim; özet geçmiş piç.
kıskanıyorum milleti be sözlük. bu sevgilisi olanları düşman ilan ettim bugün kendime. ben ayrıyım, sevgilisi olanlar ayrı bi havada. yüzleri hep mutlu. sanki bugünü kutlamak için yaratılmışlar.
nispet yaparcasına.
oysa kafama taktığım nokta şu. benim de böyle mutlu olduğum günler vardı be sözlük. bir zamanlar evlilik hayalleri kurduğumuz, ayrılığın imkansız olduğu kızlar da vardı hayatımda 14 şubat'ta. 19 yaşındayım. ama yaşlandım sözlük. vallahi billahi yaşlı hissediyorum kendimi.
şimdi böyle söyledim diye siz bana sitemkar depresif ergen damgası da vurabilirsiniz, ne demek istediğimi anlayanlar da olabilir ama inanın bu durum umrumda değil.
ama biliyorum ki benle aynı şeyi yaşayan on yüz bin yazar arkadaşım var. ay ben sizi yerim.
nolcak halimiz sözlük? bunun adı abazanlık değil, yalnızlık hiç değil. ne lan bu?
aşık olma hakkımı bir şerefsize kullandım. isyanım varsa sırf bu yüzden.
allah'ım söylememe gerek yok. sen konuyu biliyorsun. amin.
