yaz gününün sıcağında, kalabalık metro durağından metroya akıp şehre püskürmek isteyen insanların arasında ter içinde gerçekleştirilen eylemdir. metrolarda genelde ses seda çıkmaz, bazen bebekli koltuklardan küçüklerin gürültüleri yükselir, bazen biri telefondaki kişiyle hararetli bir tartışma yaşar, bazen de ilgi çekmek adına olmadık muhabbetler açılır, yüksek sesle dillendirilir.
hepsi aynı yöne giden istasyon topluluğunun içerisindeki yüzlere teker teker bakılır. hüzünlü, kederli, mutlu, sıkılmış, düşünceli, dalgın yüz denizinde masum ve güzel bir karşı cins yüzüne rastlanır. allah özene bezene yaratmıştır onu. beyin ve kalp çatışmaya başlar, beyin mantığı devreye sokarak ' tanımadığın insanlara göz kırpma, hem belki kıyıdan köşeden abisi çıkar ve üzerine atlar ' yorumunu yaparken, kalp ' bir kere geldiğin hayatta güzel bir kıza göz kırpmayı neden denemeyesin ki? ' der. her şey bir anafora kapılmıştır. raylarda giden metro, akan ter, dalgın bakışlar, tanıdıkların muhabbetleri... karar verilir ve güzel kızın gözleri yakalanıp ona göz kırpılır, artık geri dönüş yoktur.
sonuç olarak metroda güzel bir kıza göz kırpmak, o insanın gününün iyi geçmesine, yüzünün gülmesine sebep olabilir, bu değişik jest belki de hoşuna gider. bir kere denemenin zararı olmaz, ne de olsa iki taraf da kendi yoluna gidecektir.
ülkemizde maalesef tehlikelidir. şayet metrodaki süper delikanlı bir genç "kızın namusuna göz diktin sen" diye naralar atmaya başlarsa ve kız o durakta indiyse, ufak çapta bir linç girişiminden kurtulmanız biraz zaman alabilir.
(bkz: vah türkiyem vah)
%97 tam inilecek durağa gelindiği an yapılacak eylemdir. kapı açılır, kıza göz kırpılır ve arkaya bakmadan inilir. kapı kapandığı an piç piç kıza gülmek için bakılır, kız da çocuğa göz kırpar, çocuk tekrar metroya binmek için yalvarır fakat binemez. hayatının fırsatı uçar gider. **
