metro ve diger araclar yaslılar bakım evi ya da bir kütüphane olmadıgı için insanlardan '1-2-3 tıp konusanın agzina böcük girsin' oyununu oynamaları beklenemez. metro hayatin bir parcasidir ve orda da konusan, gülen, test çözen, gazete okuyan, uyuyan, müzik dinleyen saga sola bakan vs..olacaktır. ve herkes tüm bunlari o karmasa içerisinde yapmak zorundadir.
ayrıca ergenlik dönemi ses kartlaşması yaşayan gençler genellikle 'yüksek sesle konusan edepsizler' kategorisine girerler ki onlar için kötü bir durumdur. nasıl konusurlarsa konussunlar onlari uyaran, kafası şişen bir amca teyze mutlaka bulunur.
