modern yerlerde yer verılmez dıye sacma bır kavram olamaz. neresı olursa olsun yaslı ınsanlara yer verılmelıdır. cogumuz anneannemızden, babaannemızden bılırız ya kolları rahatsızdır ya bacakları gecelerce agrı cekenler vardır. sen gelıpte "yok oyle teyzecım burası modern yer sana yer veremem" dersen ıste o zaman o modern yerın ıcıne zıcmıs olursun.
modern yerlerı guzel yapan ınsanlardır, ınsanların bırbırıne olan saygılarıdır.
Bir insana metroda yer vermenin kriteri sadece yaş olmamalıymış bunu anladım.Bugün taksim metrosunda yaşlı birine yer verdim.bana teşekkür bile etmeden kalktığım yere 3-4 yaşındaki torununu oturttu.böylesi de var gerçekten oturmaya ihtiyacı olanda.oysa ne kadar yorgun olduğumu bir ben bilirim bir Alllah bilir.şimdi gel bir daha yaşlı diye birine yer ver!
Dun gece itıbarı ıle bana babamda gelse yer vermemem gerektıgını ogretmıstır. Arkadaslan karsılıklı oturmus sohbet etmekteyız. Metro durdugunda ıcerde yaslı bastonlu bır amca belırdı, baktım kımsenın nıyetı yok kalkıp buyur ettım bu yaslı adamı. Tabı bu sure ıcınde arkadasım hala oturdugundan dayının yakınlarında bekleyıp arkadasla sohbete devam edıyorum arkadaslan yanımda da benım gıbı ayakta dıkılmıs yabancı bır adam. 2 durak sonra bu yer verdıgım yaslı amcanın yanındakı adam kalkıp ınmez mı metrodan. Ben tam uzatıcam kıcımı bos yere bırden dayı yanımda dıkılen o dıger adamı bos yere buyur etmez mı sankı babasının yerıymıs gıbı. Inınceye kadar dayıya saydırdım tabı ıcımden. Bundan sonra yer verır mıyım bırıne bılmıyorum en azından o dayıya vermem.
sabah 7'de kalkıyorum, 12 saate yakın mesai yapıyorum, it gibi yorulduğum oluyor. akşam tramvayda günden çıkan teyzelere, eli kıçında gün boyu dolanan amcalara yer veriyorum.
ayakta dururken yaslanacak yer bulsak yetiyor, oturmuş kadar oluyoruz. geçen teyzenin biri dibime kadar girdi, yaslandığım yere göz dikti. olduğum yerden kıpırdamadım ters ters yüzüme baktı. içimden yok artık dedim, ilk durakta indim. en yakın büfeden iki bira kapıp indim sahile yaktım sigaramı... hayat...
