genelde ergenlik dönemlerinde görülen durumdur. sadece metroda değil, otobüs ve minibüslerde de bu tiplere rastlamak mümkündür. bir de oturacak yer olduğu hâlde, annesi ve çevresindekilerinin "otur evladım" çağrısına kulak vermeyip ayakta yolculuk yapmaya çalışan, sağa sola yalpalayıp annesi tutmasa yere kapaklanacak çocuklar vardır ki...
tutunamıyorum tribidir. titizlik belki de huyla alakalıdır. karizma yapmaya çalışanları olduğu kadar insanlarla yakın mesafede ten tene değmesin diye tutunmayanları da vardır.
normal hayattaki dengesizliklerini metro giderken dengede kalarak kapatmak isteyen g*ttür. ayrıca uzaktan bakınca hakikaten çok saçma durur ve hiç kimse de "vay be adama bak tutunmuyo bile" demez. kendi kendine triplere girer tutunmadığı yerden.
epey titiz obilecek insandır. her gün onlarca farklı tipin tuvaletten çıkıp yıkamadığı, burnunu karıştırıp bir şey olmamış gibi hayatına devam ettiği elleriyle boruları tutmuş olmasından endişe ediyordur. düşününce, haklıdır da.
eğer bu arkadaş ankara metrosu nda da ise, metro istasyonu, büyüklüğü ve fren mesafesi göz önünde bulundurulduğunda düşmeden bu hareketi yapabilir.
ama ankaray a bindiği anda böyle bir tribe girerse. durağın bitimine 5 metre kala yapılan hayvani frende ya da kalkarken ilk ivmelenmesinde, ağzını yerlere vurur, afedersin götü başı dağıtır.
acemidir. zira arkadaşım amuda da kalkıyor, tüm yol boyunca tek ayak üstünde zıplıyor ve bunları sırf annesi ona artık bir araba alsın diye yapıyor, buradan hayroş teyzeye ir çift lafım var oke:' hayroş sen çok minnoş bir teyzesin. minnoşluğunun hakkını ver lan!'
