cesur kızdır ama aynı zamanda da düşündürür "ulan?" diyerekten. amacını net anlayamazsınız çünkü sizi gerçekten çok beğenmiş de olabilir. niyeti bambaşka da olabilir. onu anca eğer gerçekten siz de beğendiyseniz, konuştukça anlarsınız. ama taktir ettim. mal gibi bakışmaktansa şans denemekte fayda var. aynı cesareti kendini çok beğenen yakışıklı mı yakışıklı türk erkeklerinden de bekliyoruz.
verdiği numaranın ne numarası olduğu merak edilen kızdır. verdiği numara illa telefon numarası olacak değil ya hadi diyelim ki telefon numarasına benziyor o numara o kızın mı acaba? metroda telefon da çekmiyor çaldırıp test edemiyorsun da. neyse fazla kuşkuculuk iyi değildir. alın numarayı ararsınız bir ara.
bu numara adeta beynime kazınmıştı. yüz yıllar geçse bile sanki bu numarayı unutmayacakmışım gibi geliyordu bana. en sonunda pandoranın kutusu açılmıştı. aklımda oluşup kaybolan bulutlar misali umutlarım sanki artık önümde olanca gerçekliği ile duruyordu. kitabın ilk sayfasında yazan bu telefon numarası elbette kitapta yazan en önemli şeydi benim için. daha sonra kitabın 2. 3. 4. sayfalarını çevirip yazılanları okumaya başlayınca umutlarım, hayallerim yerini çok büyük bir hayal kırıklığına bırakıyordu. bir gökdelenin en üst katından yere çakılmış gibi oldum 5. sayfayı da görünce. 5. sayfada termodinamiğin 0. kanunundan bahsediyordu kitap. evet kız makineciydi. o muazzam altın sarısı saçlar ve beyaz ten makyajının altında bir yaratık vardı demek oluyordu bu. ilk şoku atlattıktan sonra gazi makine 3.sınıfta okuyan fok bıyıklı pala tuğçe aklımda belirdi. sınıfta hunharca ve sessizce osurup bunu kimseye çaktırmayan seri katil soğukkanlılığındaki kız aklıma geldi. 1 aydır yıkanmayan kepekli saçları aklıma geldi kaşınırken yerlere saçılan bitlerle beraber. kaderim bana gene acımamıştı. öyle derin bir yara almıştım ki kızılaydan kuğulu parka sanki 1 saniyede ışınlanmıştım gerçek ile hayaller, makine elemanları ile notalar karıştı sanki. sırtımdaki gitarı çıkartıp parkta gelişigüzel çalmaya başladım. aniden gök gürledi, ağaçlar sağa sola raylarda hareket edermiş gibi kaçıştı. atakule üzerinde kıvılcımlar saçışmaya başladı. evet bu bir tesla bobiniydi o an anladım ki mısır piramitleri ile ata kule arasında bir akım köprüsü vardı. hemen enerji bakanlığını arayıp bu fırsattan istifade etmelerini rica ettim böylelikle nükleer santrallere ihtiyaç kalmayacak bütün ülke bedava elektrik kullanabilecekti.sinüzoidal bir eğri gibi umutlarım hayal kırıklıklarım değişkenlik gösteriyordu. en tepede ve en dipte duygu dünyam karadelikler içerisinde çalkalanıyordu. sonunda anladım ki seçilmiş adam bendim. bütün bu metaforları öylesine özümseyip yorumluyordum ki tek başıma bir ülke ve halk aynı zamanda yaramaz bir çocuktum. kelimeler yer yüzündeki diller yetersiz kalıyordu yaşadıklarımı anlatmaya. ve o numara 05... hemen ikilik sisteme göre numarayı tekrar yazdım kitabın son sayfasına 011011101111... matrixti bu trinity beni çağırıyordu gerçek dünyaya. hemen pelerini de kuşanıp uyuyan kalpleri uyandırma misyonuyla vazifeye atıldım. artık ümitsizlik yok olanca heybetiyle bir dramadrom vardı yeryüzünde.
