metin sefa

entry4 galeri0
    1.
  1. ilk şiirini 1988 yılında yayımlayan şair. sözboğumu, ay ve istiridye isimli iki şiir kitabı bulunuyor. *
    2 ...
  2. 2.
  3. uzağın belirsizliğinden bakmak kendine
    göz göze gelmemek kimseyle söz söze
    erguvan gölgesi akşam üstüleri
    karıştırır loşluğu
    dokunulmadan geçilmiş serinlerin elleri
    yaşamak diyorlar
    ama dağılıp gitmek bu
    yangınını çağıran dumanlar gibi...
    0 ...
  4. 3.
  5. efsane şaire iki entry girilmiş, ayıbımızı kapatalım, bu ayıp bize yeter de artar.
    iki şiirinle tanıtsak en doğrusunu yaparız.

    -ayakta-

    yalnız yanında
    azalıyor mesafe
    kelimelerle açılıyor
    sessizlikle kapanıyor
    perde

    dokunmak
    tenin buluşması rüzgarla
    bulutlar çekilirken yağmurdan sonra
    yıldızların uzaklığına bakılan gecede

    fırtınada kökünden kırılmış sardunya
    öteki gövdelere yaslanabilir
    ya da
    boylu boyunca uzanır toprağa
    kırılmışlığından bir sürgünde verebilir
    çürüyebilir de ayakta.

    M.Sefa

    -GÜLE GÜL ARALIĞI-

    -sırlara bulanan, aynalarda arayan kendini
    adını bilmeyen gül, bilir mi rengini-

    düşler gemilerin girmediği denizleri mi tutkulu
    uzak anımsamaların sessizliği mi sözün boğumu:

    ürkünç, büyülü yosunların titreştiği derinlerin uğultusu
    lâl, göklere biçimsiz işaretler bırakıp dağılan bulutların sunduğu

    aklın dikenleri mi büyür tersine kanatır ruhu
    boşluğa bir anlam mı esirgesin anı olan çocukluğu

    eşsiz bir vazgeçiş değilse uyanılan her uyku
    neden maktûl ve katil bir beden yitirip yitirip bulduğu

    buğu değil mi kışgöllerine ölüme mesafe arayan boynu
    avlardan avlardan artarsa kalır siyahlığına kuğu

    kendiliğinden girer araya ve silinir bir el vedaıyla
    dışına bir uzaklık değil mi yüzdeki, sözdeki buğu

    güzbahçesinde üşüyen gül yaprağından çiy düşürür
    rüzgar mıdır, geçmişi gelecekle buluşturan mı bu

    M.Sefa
    1 ...
  6. 4.
© 2025 uludağ sözlük