müzik tanrıları.metallica yalnızca metal türünde değil tüm müzikte büyük bir devrim gerçekleştirmiştir kanımca."bill & ted's excellent adventure" isimli bir film vardı 2 amatör rocker birazda avanak gence gelecekten zaman makinasıyla gelen biri onların ilerde yapacakları müzikle insanoglunun yarattığı medeniyete yön vereceklerini söylüyordu.metallica nın metallica olduğu zamanlarda şarkıları hatmederken aklıma bu gelmiştir hep.metallica öyle böyle değil gerçekten medeniyetin bir öğesi olan insanoğlunun ürettiği müziğe çok büyük bir katkı yapmıştır.asla bir dönem yada trend müziği değidir onların yaptığı 200 yıl sonra hala klasik olan bethoven'ın müziğiyle aynı kategoridedir.evet "orion" ve "to live is to die" ın introlarının klasik müzik sample ları olmadığını öğrendiğim gün bu kanıya varmıştım.
live earth konserlerinde james'in lars'a neden tekme tokat girişmediğini merak ettiğim gruptur. zira lars çaldığı tüm şarkıların ritmini bak ufak tefek oyunlarla nası değiştiriyom james kardeş demek üzere çıkmıştır konsere.
90 yıllarda türkiyede rock,metal dinleyen genclere toplum tarafından metalikacı adı verilmesıne neden olmuş,
1993 yılı konserlerınde gelicegini duyup ınanamadıklarımızdan,konser biletini hala sakladıgım 2 kez canlı olarak izledigim (1993 inönü stadyumu - 1997 alisamiyen stadyumu) efsane grup.
gelmis gecmis en basarili (bakin en basarili diyorum, en iyi degil) metal/hard rock grubu. bunu; son 10 yilini rock muzik ve yuzlerce turevine adamis bir insan evladi olarak sadece soylemekle kalmiyor ayni zamanda da iddia ediyorum. ne de olsa basariliyi elestirmek, iyi veya kotuyu elestirmekten cok daha kolay.
'' buraya üçüncü kez geldiklerinde de kaçırırsam yıkılırım '' dedirten efsanevi heavy metal grubu.. Ayrıca live earth konserini hiç sallamadıkları Lars'ın kotla çalmasından belli olan grup..Ama canlı izlemek güzeldi be...
artık doğru düzgün bir albüm yapsın ve belki de bir daha sıçıp batırmadan bıraksın diye düşündüren gruptur.
her hangi bir grubun dandik albümler yapması ya da gözden düşüp silinip gitmesi insanı pek ilgilendirmezken, metallica'ya böyle olunca insanın boğazını düğümlüyor nedense...
bütün hayatım boyunca konserine en çok gitmek istediğim, yıllardır dinlememe rağmen bir türlü eskimeyen ve inşallah olursa oğluma da aşılayacağım rock tarihinin en heyecan verici, en harika grubu.
15 sene önceki metallica olsaydı, çevre ve dünya konulu bir konsere mutlaka blackened ile girerlerdi.
ancak tüm bunlara ve ritim kaçırma; detone olmalara rağmen woodstock tan sonra metallica yı böyle bir organizasyonda görmek, grubu hayatının bir kısmında dinlemiş herkesi memnunn etti kanımca...
hayatımda önemli yeri olan metal grubu. Son zamanlarda yaratıcılıkları kısıtlı da olsa parçaları halen güncelliğini korur. One, to live is to die, fade to black, enter sad man en sevdiklerim.
dün bütün gün bu adamları bekledim ntv'nin karşısında. sanki istanbul'dalarda ben canlı izliycekmişim gibi heyecanlandım. ve yılların aşmış adamı james hetfield nothing else matters'ı söyler. düşünmeye başladım bir çok heavy metal ve rock grupları aklıma geldi onları da onlar kadar seviyorum. ama onları görünce, şarkılarını duyunca neden hiç heyecanlanmıyorum? cevabı bulamadım. ne oluyor bilmiyorum ama james'in sesini duyunca "allah'ım sana geliyorum" diyip gaza geliyorum. hayır anasını satıyım eşek kadar oldum, büyüdüm yanım da bir kız olsa karizma sıfır mq. neyse onları canlı izlemek gerçekten keyifliydi, güzeldi, heyacanlıydı...
grup elemanlarının hepsinin yaşlanması nedeniyle artık konserleri eskisi gibi aktif olmayan* grup. 2006 seoul konserine bakılırsa adamlar resmen ölmüş*. james arada bir yeah diyor o kadar. ama tüm bunlara rağmen metallica konserinde bulunma fırsatı bulunursa gidilmez mi, koşa koşa gidilir, doğrusu da budur.
ulan siz bu hallere düşecek adam değildiniz beee diye üzülerek izlediğim elemanlar... yine de fena sayılmazlar. sad but true performansı fena sayılmazdı.
live earth londra sahnesindeki isimler. james' i beyaz saç ve sakallarıyla görünce içim bir hoş oldu, onlarla büyüdük lan biz de mi yaşlanıyoruz dedim kendi kendime..
