çoğunlukla, sevdiği grup hakkında aslında ne kadar samimi olduğunu göstermek için kurgulanmış bir dinleyici, fanatik tamlamasıdır. aynı zamanda aşağıda belirtilen durumları sağlayan ya da durumlara sebebiyet veren* bir ifadedir.
metallica, daha doğrusu metal dinleyen insanlara bu dünyadan değilmiş muamelesi yapan iki kesim olabilir. vardır değil; olabilir.
birincisi; ''bunlarda ahlak, sevgi, saygı gibi unsurlar kalmamış; bulaşmamak lazım bunlara.'' etiketini insanlara yapıştırıp ''metalci'' olarak kategorize eden kitledir. diyeceksiniz ki, ''e metalci değil misiniz/değiller mi?'' pek tabii bu şekilde belirtiyor insanlar müzik ve hayat tarzlarını, belirtiyoruz. işin kolaya kaçma yolu biraz da. oturup ''metal müzik şöyledir, bak sen tırsıyorsun ama cidden güzeldir.'' gibi cümlelerle hayatında hiç bu tarz müzik dinlememiş adama ya da ön yargılı bir adama felsefeni anlatamazsın. o yüzden ''ha metalcisin yani.'' cümlesine karşı kurabileceğin cümle ''evet, metalciyimdir.'' burada bir problem yok. işin açığı, klas bir kelimedir de hem icra edeni hem de dinleyicisi için.
asıl problem şurada başlıyor:
ikincisi; ''ben metalciyim, hepinizi ipe dizer sallandırırım, agresifim lan ben; asiyim oğlooom!'' şeklinde dolaşmaya, takılmaya çalışan ve kendini metalci addeden kesimdir. diyeceksiniz ki cidden asi, agresif insanlar yok mu? tabii ki var; geçimi zor, anlaşması zor, hatta konuşamadığın o kadar çok insan var ki. fakat bu insanların hepsi ''metalci'', ''metallicacı'' değil ya da ''metalci'', ''metallicacı'' diye asi değil. onlar böyle bir kategorizasyona gitmezler. kendi dünyalarının, olaylarının farkında bile değillerdir ki. hastalığının farkında olmayan hasta gibi mesela.
hayat felsefesi, her ne olursa olsun, kategorize etmek/edilmek ya da sürekli ifşa etmek/edilmek için oluşmaz. o, senin ruhuna hitap eder ve bunu dinlediğin müzikler aşırı derecede etkiler, çok doğru. sen o olursun, duyduğun en ufak riff ile ağlayabilir, gülebilir, gaza gelebilir, sinirlenebilir, ''yürü be!'' diyebilirsin hem sahnedekine/videodakine hem de kendine. hangi müziği dinlersen dinle, önemli olan sınıflandırmaman diğer insanları. tabii ki kendi tarzına yakın insanlara sempati duyacaksın, senin düşündüklerini anlatan bir entry gördüğünde ''işte bu ya.'' diyeceksin, adama sorduğunda ''abi benim olayım, hayatım iron maiden.'' derse mesela, kardeşin belleyeceksin yıllardır tanıdığın.
marjinal olmak değil metallica dinlemek. senin ayrı bir inancın olduğunu düşünüyorsa insanlar, önce kendine dönüp bakman lazım ''öyle mi görünüyorum?'' diye; yok o şekilde lanse etmek istiyorsan kendini, o senin bileceğin iş. fakat o zaman insanların seni yaftalamasına kızmaya hakkın olmaz.
metal müzik ciddi bir ruh işi; icracısı, prodüktörü, menajeri, dinleyicisi, kısacası çevresi için. tamamen bir aile gerektirir, kopukluğu kaldıramaz. kendini dünyadan soyutlamış hangi insan çılgınlar gibi tepinebilir ki? hangi umursamaz insan uğruna gitara başladığı, grup kurduğu, idol bellediği grubun konserine gidebilmek için paralar kendini? mantığa sığmıyor. o yüzden kendini soyutlayamazsın, o biraz ''indie'' kaçar ''metalci''ye.
müzik içselleşsin diye dinlemek lazım, bir de içselleşmek için müzik dinlemek.
metal dinleyen herkes dinsiz mi olmalı diye sorulası entry ben namaz da kılarım ama her güne başlarken ride the ligtning , tge trooper , back in black üçlüsünü dinleden kendimi uyanmış saymam.
