kaç tane kaldı eski metalcilerden diyorlar. hepsi sattı davayı diyorlar. şimdi de takım elbise giyiyoruz, dövmeleri gizlemeye çalışıyoruz diye yeni yetme emo tayfası tarafından yaftalanıyoruz; birde üzerine, biz davayı satmış oluyoruz. blind guardian gelse de konserine takım elbiseyle gitsek, soulfly'da gömleğin düğmelerini kopartsak. sert takılsak taviz vermesek keşke, eski günlerdeki gibi.
evet vardır böyle bir şey, ancak 90'ların başından itibaren erimekte, eski marjinalliğini kaybetmeye başlamıştır metalciler. ben o zamanlar 17-18 yaşlarındaydım. nerede bir metal t-shirtli birini görsek hemen gider yanına tanışır, kaynaşır, hemen başlardık müzik muhabbetlerine. sonra da hemen arkadaş olurduk, gezerdik tozardık. o zaman internet yoktu, indirme haliyle yoktu, yabancı müzik kanalları da yoktu. bir tek rock market vardı trt 3'de. onu kaçırmazdık. şimdi elimizin altında olan değerlere(ki elimizin altında olduğu için artık eskisi kadar değerli değiller) ulaşmak çok zordu. çift kasetli teypler vardı. birbirimizden kaset alır çekerdik. iğrenç kayıtlar olurdu ama önemli olan kaydın kalitesi değil, içinde ne olduğuydu.
her türlü çevresel baskılara karşı yine de saç uzatırdık. küpe takardık. sokaklarda rahat gezemezdik. ama bir değere inanmıştık, bir felsefenin izinden gidiyorduk ki hiçbir şeyden taviz vermek istemiyorduk, metalci olmak marjinal olmaktı.
ne dotluklarımız ne de aşklarımız sahte değildi. paramız yoktu ama mutluyduk.
şimdi artık herşey gibi metalci olmak da yozlaştı efendim. şekilci insanlar arttı, bunu kullanmaya çalışıyorlar. ama yapay oldukları her hallerinden belli oluyor. bazısıyla tanışıyoruz, 40'a merdiven dayamış bir metalci olarak beni saçlarımın kısalığından ötürü eleştiriyorlar. takılmıyorum tabii, saygıyla karşılıyorum, siz daha babanızın bir yerlerinde değilken biz plaktan malmsteen, led zeppelin, deep purple falan dinlerdik, diyeceğim geliyor, diyemiyorum bozmak istemiyorum kimseyi ama durum böyle.
50'sine de 60ına da merdiven dayasam aynı müzikleri dinlemeye devam, neden mi, çünkü seviyorum, belki dış görünüşümle marjinal olamıyorum ancak hala, hayatın insana karşı olan düzen ve sistemine karşı duruyorum, ömrüm boyunca da duracağım, ha bana bunu kazandıran şey neydi, heavy metal...
senelerdir tüketilemeyen ve muhtemelen de arş-ı alem bir olsa tükenmeyecek sıfat.
küçük bir yerde büyüdüm ben. yine de iyi kötü işlevsel okur-yazar bir çevrem vardı. metaldir rocktır falan dinler, aşık olur ve genelde siyah giyinirdik. asiydik falan. bize metalci denince alınmazdık, metalcinin saygıya değer bir karşılığı vardı bizim gözümüzde. araştırıyor, biliyor ki dinliyor, derlerdi.
aslında çok saf çocuklardık harbiden, geri dönüp bakınca. şimdi geniş bir yüzdemiz gayet renkli kıyafetler giyen insanlarız.
ben hariç.
şişman olduğum için siyah giymeyi seviyorum çünkü ben, her şeyden önce. üniversiteye geldiğimde sırf bu yüzden hakkımda konuşanlar mı istersiniz, benden ürküp de sohbete katılmayanlar mı dersiniz, yolda türlü kışkırtıcı tacizlerde bulunanlar mı dersiniz, hepsiyle mecburen muhatap oldum.
neden? siyah giyiyorum ya mna koyim, kesin metalciyim. benle iki çift laf edilmez. öküzlükte mastır yapıyorum. temizlikten zerre anlamam falan filan. tüm bu yazdıklarımı şu anda aramın iyi olduğu insanlardan duydum.
-mendilim yok biz seni hiç böyle bilmiyorduk.
nerden bileceksin zaten? sana bunu böyle öğretenlere yazık.
bu adamlar üniversiteyi kazanmış, 20li yaşlarını aşmış adamlar/kadınlar. nerede yaşıyorsunuz da bu kadar kapalı gözleriniz, bu kadar sağır kulaklarınız? anlamıyorum. anlayamıycam.
benim hakkımda seneler evvel 'bunlar gençlikte olur, yakında vazgeçer siyah giymekten' diyen eski öküz, hala siyah giyiyorum. giyicem de muhtemelen hep. gerizekalı.
metal dinleyip siyah tişört giyerseniz bu lafı çok sık duyarsanız. yine metal dinleyip renkli tişört giyerseniz hiç bir şey duymazsınız. yani halkın gözündeki metalci boyutunuz giydiğiniz tişörtün koyuluk kıvamıyla alakalıdır.
Metalin tarihini bilmeden metalcilere bok atmanın hiç bir anlamı yok . sizin yaşantınıza bir laf gelmiyor , peki siz ne hakla '' metalci '' lere laf atıyorsunuz ! Metalciye çizilen kimlik şudur . Simsiyah giyinen , hiç gülmeyen , ters karakterli , soğuk , hatta bazı aptal beyinlerde ise kedi kesen .. Metalciler ataist olabilir , deist olabilir , müslüman ,hristiyan , ama satanist olamazlar , satanist apayrı bir olay . bi bok bilmeden lafta atmaya çalışılmaması gerekiyor .
her siyah giyinen kişinin kendini koyduğu konum metalicidir...o değil bu siyah giyinen metal dinlemeyen malların yaptığı hareketler yüzünden asıl metal dinleyenlere sürekli bok atılmıştır... insanlar otobüste kulaklığından yükselen deathparçaları yüzünden , bunlar kedi kesiyor anarşist bunlar , yakında isyan çıkarır gözüyle bakmatadır...her siyah giyen ve saç uzatan , küpe takan ve eliyle satan işareti yapan metal müzik dinleyen insan değildir... hissetmekle alakalıdır... brothers of metal
gerçek olanları ne dinlediğini veya metalci olduğunu söyleme ihtiyacı hissetmez, sen metalci misin diyenlere hafif bir *hassiktir gülüşüyle bakar ve kafasını geri çevirir.
metale kalben ve zihnen bağlı olan, sırf 5 dakika daha fazla müzik dinlemek için bakkala gittiğinde civardaki en uzak bakkalı seçen insandır. müzik çalarının pili/şarjı bittiğinde o kısacık yolu çekilmez olarak gören insandır aynı zamanda. sevdiği grubu sahnede izlerken samimi olarak gözyaşı döken insandır. "ben bundan sonra başka bir müzik dinleyemem." düşüncesi tüm benliğinizi sardığı andan itibaren siz de bu gruba dahilsinizdir. bilmiyorum, tarif edemiyorum aslında.
ben metalciyim, kelimesini kullanan , metal müzik dinlemenin ve bu tarz müzikten zevk almanın ötesinde, kendince bir rituel oluşturarak ve oluşturduğu bu ritueller topluluğunu, dinlediği müziğe gönderme yaparak, ifade eden, insan güruhu sebebiyle; yırtık kot,uzun saç,bira,küpe...vb unsurlarla özdeşleştirilen, aslında sadece insan kulağının seçiciliği ile alakalı olan ve kişisel olarak tarafımdan büyük bir beğeniyle dinlenilen müzik türü.
gereksiz insandır diyenlerin allah bin belasını versin
elbette her müzik türünde olduğu gibi metal müzikte de sapkınlıklar mevcuttur.
ama köken olarak rock müzikten doğar ve sert müziğin babasını koyar ortaya.
sevip sevmemek sana kalır ancak ortada bir sanat icra edildiğini unutan salaklar var işte
pop müziği sevmem neden çünkü ortada müziğe dair birşey yok. (eski pop müzik sanatçılarını tenzih edelim.)
metal müzik yapanlar uzun uzun sözler yazıp oturup riffler sololar ortaya koyarken insanı kendinden geçirecek güzellikte melodiler ortaya koyarken her duygu haline uygun müzikler yapabilecek kapasitedeyken(adamlar gitarı yalamış yutmuş çıkarıp tekrar yalayıp yutmuş daha ne olsun ) popçu züppe ne yapıyor,
bilgisayarda iki dımtıss yapıyor(bateri bile çalma yok) sonra en kralları o dımtıss ın üzerine Am Em G C akorlarıyla hafif bir ritm serpiştiriyor oluyor sana müzik
ve günlük tavuk gibi ogün tüketiliyor ve unutuluyor.
elbette eski pop müzik SANATÇILARına lafım yok olamaz da ne haddime ,
ancak yeni yetmelerdeki durum budur.
ve yeni çıkan metal gruplarına bakarsanız hep ya abilerinin yolundan gitmişlerdir "bak pantera çalmış abi biz de deneyelim" demişlerdir
yada biz daha güzelini yaparız abi diyip yeni şeyler ortaya koymaya çalışmışlardır
rock müzik de böyleydi ancak yeni nesil rockçılardan bi cacık olmaz
metal müziği dinlemeden yorum yapanlar saçmalıyorlar bence
akıllarındaki metal müzik kavramını "böğğğhhkkkk" diye bağırmaktan ibaret sananlara pentagram,bullet for my valentine,amberian down,almora,orphaned land gibi kulağa yumuşak gelebilecek ilk bakışta ürtkütmeyecek grupları dinlemelerini öneririm.
sevmeyebilirler tabi ancak orda bir emeğin olduğunu görüp saygı duyacaklarına inanıyorum.
severlerse de hep yeni bir tarz arayışı içerisine gireceklerinden adım gibi eminim(tarz dedim çünkü benim gözümde her metal grubu ayrı bir tarzdır öyle birbirinden farklı şeyler ortaya koyuyorlar ki çoğunu belli bir kalıba oturtmak mümkün değildir .(free takılıyor adamlar abi belli bi kurala saplanıp kalmıyorlar keyifleri neyi isterse onu yapıyorlar)
ve sevdiklerinde artık testament de dinlerler silencer da.
Yanlış önermedir, doğrusu "metal müzik dinleyicisi" dir. Ayrıca çok rahatsız edici, egoist vari bir söylemdir. Kelimelere pek takmamak lazım aslında ama insan kendisi rahatsız olmakta. Özellikle lise yıllarında metal müzik dinleyen insanlar arkadaşlarından 'sen metalci misin ?' sorusu ile karşılaşır. Berbat birşey, eğer bi kelimeyi doğallığınızla kendiniz için kurarsanız daha kötü. Çünkü diğer otoriteler, size gereksiz ve özenti, müzikten anlamayan tavırları ile önyargılarıyla yargılaya yargılaya içinizi çürütmeye çalışacaklar.
Ben de sevmem gösterişi ama gelip de 'ne anlıyosun metal müzikten ıyy' diye boş boş konuşan insana da kafa atarım. Anlıyorum ki; dinliyorum. Sen ne zaman otorite oldun, neyin anlamlı neyin anlamsız olduğunu nereden biliyorsun be adam. Sorun şu ki çoğu heavy metal dinleyicisi, dinlediği müziğin isyankar olduğunu bilir. Hatta bazen bokunun çıktığının farkındadır, bi bakarsın bu ne lan ota boka isyan ediyoruz, memnuniyetsiz miyiz lan biz !? Diye sorunsala düşebilir ama bazı diğer müzik otoriteleri en başından beri bunun berbat bir müzik tarzı, gürültü olduğunu savunur. Ulan götüm, bir şeye sinirlendiğin zaman sen kibarca mı karşı gelirsin. Elbette sert olmalı, sözlerin arkasında durması gerekir müziğin çünkü. Önce bunu öğrenmeli ki bu otorite, Elvisi seviyor rock n' roll olduğu için. Öğrenmesi gereken Elvis 'Mavi süet ayakkabılar' diye söz geçerken arkasına ona uygun ritm koyar, Skid Row ise "vahşi gençler" diye bi parça yaptığında arkaya koyabildiği en melodik gürültüyü koyar. Söz ve müziğin birbirini tanımlaması. Bunu öğrenmek için bol bol Sezen Aksu dinlenebilir. Çünkü bu söz ve müziği en iyi harmanlayan sanatçılardan biridir. Öğrenip, sonra yargılayın madem yargılamadan duramıyorsunuz.
Ha bir çok metal müzik türevi sıçılmıştır, ben heavy metal' den bahsediyorum. Çünkü diğer türler hakkında kulak duyumları ve bir kaç makale dışında bilgim yok. Öncelikle Heavy Metal berbat müzik ve berbat yaşam tarzı diyenler, bu tarzı yaşayamadığı için kıskanan bir çok masa başı işçisidir;
Çünkü imkanı olan rock n roll dinleyicisi;
Bu hayatı sömürebildiği kadar sömürür
Yer, içer, sıçar ve temizler. Sonra yine yer, içer, sıçar ve temizler.
Dünya barışı gibi kavramdan öteye gidemeyen bir saçmalığa bile destek verir, o 'vahşi' parçaların kazandığı paraları çocuklara, yaşlılara ve çoğu sosyal kuruluşa bağışlar.
Afrika' ya yardım için küçük ve neredeyse varlığından haberi olmayan ülkelerde bile konser verir.
Bir heavy metal devi Türkiye' de kolay kolay bi yardımda bulunmaz. Çünkü bizim süper müzik dinleyicilerimiz bu vahşi melodiyi gürültü olarak nitelendirir. Buldukları her köşeye yazarlar.
Çoğu Heavy Metal dinleyicisi uzun saçlı, küpeli, dövmeli falandır. Özenti diye nitelendirilir, çünkü böyle nitelendirenler ne saçını uzatmaya* ne de dövme yaptırmaya götleri yemez.
Vahşi' liği satanizm ile, ırkçılık ile falan karıştırır bu otoriteler. Siktirip gidebilirler.
Arada ki fark parası ve imkanı çok olmayan bir rock n roll tutkunu ve buna gürültü olarak bakan müzik otoritesi köşe yazarını ele alalım.
ikisinin de imkanı yok, biri elindeki herşeyi kullanıp bu hayatı sömürmeye, alabildiği tüm zevki almaya, yanlışları fark ettiği zaman dünyaya haykırmaya çalışır.
Diğeri ise köşesinden bunları eleştirip köşesini sabitler, para kazanmaya çalışır.
Hangisinin yaşam tarzı zavallı size kalmış.
Kısaca hiç bi metal müzik dinleyicisi bu kelimeyi kullanmamalı bence, hem rahatsız edici hoş olmayan bir kelime hem de yüce müzik dinleyicileri tarafından topa tutulma sebebi.
rammstein'ın pussy'sinden sonra 'biz metalciyiz pislik yapmalıyız' gibi bir kaygılarının olduğunu düşünmeye başladığım güruh. oysa metalci denen şeyin atalarından sayılan iron maiden'a bakınca ne bir 'pis kaka işler yapalım milletin gözüne sokalım' ne de 'siyah giyinelim bu bir yaftadır evet evet' gibi düşünceleri olmadığını görürüm.
hayır gençken kanım hızlı iken ben de ara sıra rammstein dinler ederdim falan da bokunun çıkması ne kötü işmiş.
gidin iki pink floyd dinleyin hayat renkli lan seslerin bile renkleri var. sözleriin anlamları var. sadece am am meme demiyolar.
