öfkeyle kalkan zararla oturur derler. iş anlayıp anlamama meselesi değil. zira kaçımız ilk dinleyişte anladık bu müziği? ben misal. brutal vokalden, ağır riff'lerden tiril tiril kaçardım bir dönemler. şimdi öyle mi ama? insan müzikte de korkularını ve tabularını alt edemediği sürece değil metal müziği, daha nice türleri anlamayacak.
şöyle bir olay var, çok ağır metalci abilerimiz (yaş aralığı 18-22 maksimum 22.5) black/death arası çizgiden çıkmaz, limp bizkit dinleyen adamları aşağlar. ama benim bildiğim benim dinlediğim müzikte bu yoktur, benim müzik klasörlerimde böyle bir ayrım yoktur. entwine dan sonra hypocrisy onun üstüne panic at the disco sonra burzum, porcupine tree derken, rengarenk bir müzikal yelpaze açarım. höt diyenin de ağzına sıçarım.
bu böyledir. kafasız değil de, korkak demek daha doğru.
bu kafasızlardan çok vardır ve toplum içindeki oranları da oldukça fazladır.
bir müzisyen, (ne tarz çaldığı fark etmez) anlayabilir. sanatla uğraşan biri anlayabilir. yüksek empati kurma seviyesine sahip olan biri anlayabilir.
kalanları anlamaz. anlamaları da beklenmemelidir.
metal müzik fanlarının farkı budur aslında.
bizi anlamak zorunda değilsiniz. böyle bir zorunluluğunuz olmadığı için yorum yapmaya hakkınız yoktur.
herkes kendi hayatını yaşayacaktır ve de yaşar.
bu kişilerin metal müziği anlamama sebeplerine inersek, büyük ihtimalle ingilizcelerinin zayıf ya da hiç olmamasıdır. diğer yandan müzik zaten evrenseldir, tartışmayın sadece kabul edin ve saçma yorumlarda bulunmayın!
'bu ne ya böğürüp duruyolar' derler, sinirden elim ayağım boşalır.a headbanger's journey belgeselinde de dendiği gibi 'metal müziği ya anlarsınız ya da anlayamazsınız', 'siz kendi palyaçolarınızla kendinizi avutmaya devam edin' diye bi cevap vermek fena olmaz.
