aslında her türlü görüşe saygılı olduğumuz gibi , toplumdaki eksikliği hissedilen farklılıklara son derece açık olmamız beklenir bizden. örneğin ben yolda siyahi bir vatandaşı görünce ya da içki içmekten burnu kıpkırmızı olan cevval bir ingilizi ve dahasında adını bilemediğim için gecelik mi bu elbisesi diye espirisini yaptığım sözgelimi ürdün'lü bir turisti görünce içinde nedensiz bir mutluluk oluşan ve bu farklılığa kendisi de katkıda bulunmaya çalışan biriyim.
ayrıca metal müziğin hemen her türlüsüne ilge duyarım , kediciler diye fişleyenlere de ilerleyelim arkadaşlar repliğini anında görüntü yaparım.
ama ne yalan soyleyeyim zihinlerimizde metalci deyince oluşan o resimden hiç hazetmedim , kendilerini bir türlü sevemedim. bu yollardan sanıyorum orta okul yıllarımızda geçmiştik , siyah t-shirt lerimizi giyer allah'ın 40 derecesinde raptiye rap rap postallarla karakterimizin oturması için bekleşir dururduk. kesinlikle bir genelleme değil belirleme olmak üzere ; sen yağlı saçınla aynı renk tarz yaratıp asi pozlarında takılırsan yaşın damızlık çağının berisinde ilerlerken , etrafındakilerden farklı bir boyutta yaşadığını sanıp bir de bunu saygısız tavırlarınla desteklersen , ayşe teyze seni nasıl korkutucu buluyorsa , mehmet emmi arkandan hayatta duyulmayacak yaratıcılıktaki küfürlerini sıralıyorsa , ben de seni sevmem. ve sen zaten bizi sevmeme pozlarındasındır , onu da bilirim.
metalci yaşam tarzı şekil olarak belli, o konulara girmeye gerek yok. en basit haliyle, siyah giysiler, botlar, kıpraşık, umursamaz bir yaşam tarzı. sadece ergenlik çağlarındaki gençliğin müziği olmadığı, onlara yakıştırılan bir sıfat olmadığı konularını da geçtim.
orta yaşlarında da rock veya metal müzik dinleyen bünyenin, bu klasik metalci duruşundan, tiplerinden hazetmemesi tamamen özlemekle alakalıdır. giydirir mi artık müdürün slayer tişörtünü sırtına? uzun saçlarını kesmeden, küpelerini çıkarmadan devletin memuru olabilir misin? kız istemeye giderken piercingini takabildin mi? işte temel nedenleri bunlardır. sadece örnekleri bunlar tabii ki..
asıl neden, genele uymayanın dışlanmasıdır ki bu da zaten metal müziğin doğasındadır. öğrenciyken başına buyruk olmak, çocukken özenmek, dilediğin gibi yaşamak kolaydır. iş ciddiye binip, hayatın yüklerini omuzlayınca, o slayer tişörtü dar gelmeye başlar, sıkar seni. belki içindeki ruhtan hiç bir şey kaybetmemişsindir, belki yine aynısındır fakat diğerleri gibi görünmek zorunda kalırsın. yağlı saçlı halini özlersin, kendinden hazetmezsin, eski senden.
söz konusu müzik türünü yaşam tarzı olarak benimsemeyi reddedip sadece müzikal anlamda kabul etmek ve beğenmektir. bu anlamda bir müzik türü üzerine yaşam tarzını belirleyenleri tasvip etmemekten kaynaklanır.
ta kendisiyim. ülkenin, abartmıyorum yüzde 95 i sikko metalci olduğu için artık hazzetmiyorum hiçbirinden. daha dinledikleri türün kültürünü, ideolojisini bilmeyen cahil, aptal, geri zekalı çoğu. 2-3 seneye kalmaz aşacaklardır da. keşke ölseler de
