Telefonla yapılan iki temel aktivitenin karşılaştırılmasıdır. Naçizane fikrim konuşmak mesajlaşmayı katlar efendim, daha samimidir, ses tonu gibi faktörlerden söylenmek istenen daha anlaşılır olur ve duygular daha kolay ifade edilir, mesajlaşmada geçirilen süre içerisinde konuşarak çok daha fazla şey anlatılabilir. Bu nedenle mesajlaşmaktan nefret ediyor bile olabilirim. Konuşalım, konuşturalım.
mesajlaşmak bir fırsattır. ama kimi zamanlar işkencedir.
konuşmak her zaman çözümdür. ne zaman karşı tarafla tartışılsa ancak konuşulduğunda sorun çözülür. bir ses tonundaki, üsluptaki etkileyicilik hiç bir mesajda olamaz.
Mesajın da konuşmanın da zevki ayrıdır fakat konuşmak gerçekten mesajlaşmanın her zaman önündedir. Karşındakinin sesini, nefes alışını, kıkır kıkır gülüşünü o anki duygusunu naklen alırsın hele de karşındaki sevdiceğinse daha da bir keyif alırsın. Mesajlaşmanınsa şöyle bir güzel yanı vardır. "Ben ne dedim? O ne dedi?" düşüncesiyle strese sokmaz insanı. Açar okursun kim ne demiş gayet net gözler önündedir. Tabi bir de eski mesaj okuyup moda girme fantazisi olanlar da var.
mesajlaşmak belli bir süre sonra yoran eylemdir, kişiye özel yapılır. konuşmak ise herkesle yapsakta severek konuştuğumuz insanlar ile daha iyidir. bana kalsa en iyisi face to face. gerisi yorucu eylem
Konuşmanın alacağı versus.
Mesajda duyguları belli edemiyorsun pek. Ama konuşma öyle değil.
Ayriyeten 1 saatte mesajla yazdığın şeyi konuşmada 3 dakikada anlatabiliyorsun.
En kötü konuşanı en iyi yazana tercih ederim.
Çünkü sonuçta insanları hayatımıza alırken konuşmalarına bakıyoruz, mesajlarına değil.
mesajlaşmak ayrılmaya sebep olabilirken konuşmak bu ayrılığı kavuşmaya dönüştürebilir. yazı dili duyguların ifadesinde eksiktir hep yanlış anlaşılmalar yaşatabilir.
