kimsesizlik ve yalnızlık hissinden kurtulmak için, son çare olarak 50 yaşındaki babamla mesajlaşmama neden olan durum.
+ Tmm gldm bb.
- Ne diyorsun lan eşek sıpası!! Hiç bir şey anlamadım.
+ :/
- Hareket mi çekiyorsun lan sen babana? sen eve gel ben göstericem sana. it!!
ne dir bu asosyallik! her yanı sardı. insanlar yanlız, konuşacak kimse bulamıyorlar.. bütün bunların cevabını hepimiz biliyoruz. bilgisayar başından kalkında çıkın dışarı. ayda bile hayat var!
"nescafe bile üçü birarada ben yalnızım" cümlesi gibi mottoları var bu halinin. siktir sokağa çık o zaman, bunca saat evde bilgisayar başında oturursan olacağı o sonunda..
edit: oha mesajlaşmak için hakikaten insan arayan adamlar var aramızda demek ki. lan olum bırakın bu işleri. bana mesaj atın, ben bireyselliğinizi kazandırıp siktir edicem sizi. hadi bakayım!
Çok kötü bir durumdur. Şahsen ben deniz 10.000+1.000 sms yapan biriyim. Ve hiç bittiğini görmedim. Yani ben beceremedim. Sevgili olsa bi nebze olur belki. Artık son 1-2 gün kala sırf oparatörün yanına kâr kalmasın diye kendi kendime uzun mesaj atıyorum da kalan mesajların büyük çoğunluğunu yemeye çalışıyorum. Benim cebimden parası çıkmış sonuçta.
Gerçi hoş zarar edecek iş yapmazlar ama olsun yinede ne kadar olursa.
Neyse ne diyorduk? Mesajlaşacak insan bulamamak değil mi? işte yukarıdaki saçmalıklara yol açabiliyor. Böyle birşey "mesajlaşılacak insan bulamamak."
zahiri ortamlarda gerçekleştirilen görüşmeler aslının yerini tutmamakla beraber olası yanlış anlamalara da sebep olmaktadır. bunun fazlasıyla farkına varan bireylerin, mesajlaşmak için gayret göstermeme durumudur.
