mesajı defalarca yazıp gönder tuşuna bir türlü basmayı cesaret edememe durumudur. bir gün deli cesaretiyle basarsınız ama bok da çıkabilir, pek güvenmeyin.
Şu an içinde bulunduğum ve anlatamadığım durum.
öyle özlüyorsun ki. Tek bir kelimesini okusan, tek cümle konuşsanız cehenneminiz bitecek ve dünyanın en mutlu insanı olacaksınız. Ama yapamıyorsunuz, daha doğrusu yapmamak için var gücünüzle direniyorsunuz. Hayır, hayır. Sizden mesaj almamak için dua ediyor. Sizle konuşmakta nefret ediyor. Evet tam anlamıyla direniyorsunuz. Beni deli ediyor bu özlem. Gerçekten ihtiyacım var ona öyle var ki. Ama yok. Atmayacağım mesaj değil mi gençler? Çünkü atmamalıyım.
geçenlerde bir attım, böyle anlık gelişen bir düşünceler silsilesiydi. belli bir ana fikri olsun istemedim. whatsapp için oldukça uzun bir metindi. yazdım ve bir aydır konuşmadığım insana gönderdim bir kez bile okumadan. karşılık olarak söyleyecek bir şeyim olsaydı söylerdim dedi. anladım ki söylemek istediği bir şey yok. bir gün sonra whatsapı sildim.
evet bazen gurur nedir ki sevginin yanında, lakin karşılık yoksa ortada, elinizde kalan tek şey gurur oluyor.
Yaz yaz devamlı yaz, 1 sayfayı geçsin, içini dök, gerekirse gözyaşı dök, rahatla ve mesajı gönderme, daha sonra göndermek üzere taslak olarak sakla.
Biraz vakit geçtikten sonra o mesajı göndermeden kendin sileceksin zaten, böylelikle sen söyleyeceklerini söylemiş olursun, o okusa da okumasa da bir şey değişmeyeceği için en azından pişmanlık yaşamayacaksın.
Bunu bir kaç kere tekrarlarsan araya zaman girmiş olacak ve "kaç gün mesaj atmadan duracağım acaba" rekorunu kırmak için kendinle yarışacaksın. Bir bakmışsın ki ona mesaj atmadan da yaşayabiliyorsun.
Durum bu kadar basit ama tüm bunları yapmak neredeyse imkansızdır. O yüzden siktir et at gitsin.
niye tutuyorsunuz ki lan, gurur falan diyorsunda ağır bir aldatma durumları falan olmadıysa niye gurur olsun ki lan.
seversem her zaman atarım, ha onun sevmediğine eminsem atmam ama o başka.
Bugunun kandil olmasiyla beraber, icimden bir ses 'hazir bugun kandil bir mesaj atsam mi?' derken, digeri 'bu kliseye sen de uymamalisin, milleti elestirdin elestirdin simdi aynisini mi yapcaksin salak' diyor.
Velhasil kelam atmiyorum, o atsin ilk mesaji abi.
Edit: kendi lafimi yiyip mesaj attim atmaz olaydim, gordu cevap yazmadi pislik. Erkeklerin hepsi ölsün.
Her gün yaşadığım durum. Ara ara dayanamayıp atıyorum sonra pişman oluyorum. Korkmasam atardım aslında ama korkuyorum. Çekiniyorum.
Edit: "siz yazmadan yazmıyorsa atmayın" diyip bana özelden "gurur yapma" diyen arkadaşlar, ben hayatımda 5 kere ondan mesaj aldım, konuşmayı ben başlatmadıysam. Evet saydım bunu. Düşünsenize.
Edit2: "neyden korkuyorsun?" Diyorsunuz,
Neyden korkuyorum biliyor musunuz, geç verilen cevaplardan, "evet", "öyle", "tamam", "olur" tipi karşılıklardan, mesaja tıklanınca "yine mi sen" tepkisinden, somurtarak atılan mesajlardan, ama en en en çok son mesajı yazdıktan sonra cevap alamamaktan korkuyorum. Çünkü bunları o kadar yaşadım ki içimdeki korkunç hüznü bilemezsiniz. Dayanamıyorum. Hatta bunu hiç bilmeyecek ama sabaha kadar gözüme uyku girmiyor. Uyuyamıyorum içimin acısından.
