seven ve sevilen arasındaki mesafe arttıkça, ilk günkü duyguların kaybolması, aradaki mesafenin aşkı öldürmesi.
gerçekten, gönülden sevmekle alakalı değildir kesinlikle. sevgilinin elini tutmadan, gözlerinin içine bakmadan geçen her an yavaş yavaş erimekle aynı kapıya çıkar. insan kalbinde büyüyen yumruğu yoketmek ister, bunu yaparken duygularını da öldürür, kendisini düşünürken aşkına kıyar.
tam aksine insan özler, vuslatı düşünür hep. ve vuslat vakti geldiğinde daha bir sıcak, daha bir ateşli sarılınır sevgiliye. öldürmez ama öldürmek istediğimiz an, zaten ölüdür o aşk.
'aşk' diye tabir edilenin gerçek boyutlarda yaşandığı bir ilişki için kesinlikle yanlış olan önermedir.
aşkın gerçekliği aştığı bir durumda, mesafeler sadece aradaki özlemi ve buluşma anlarının değerini arttırıcı rol oynar.
ve bir gün uzakların yakın olacağını, aradaki mesafelerin günden güne eriyeceğini biliyorsanız,
beklemek ve aşkı ölümsüzleştirmek hiç de zor olmayacaktır.
Mesafe aşkı öldürür çünkü sevgililer arasında fiziksel temaslar bulunmaması ve aracı-araç olmadan irtibata geçilemediği için aralarındaki his pek etkili olmuyor. Sonuç itibariyle aşk bir etki değil midir? Kurulan etki ne kadar güçlüyse aşk da o kadar güçlü olur ve güç ne kadar çok ise bağlılık da o kadar fazla olur. Bağlılık aşkta çok önemlidir. insan birine bağlandı mı başkalarını gözü görmez böylece sevdiğinden başkasını düşünmez. Sonuç olarak bu etki, aşk, bağlılık vs. oluştuktan sonra mesafenin bir önemi olmaz; aşkın güçlenmesi için bir araç görevi görmüş olur. Tabi böyle bir aşk da herkese nasip olmaz bu da işin farklı boyutu. Meseleye bir de ilahi aşk yönüyle bakacak olursak; bildiğiniz üzere ilahi aşkta fiziksel temas söz konusu olamaz. Önemli olan manevi bağlantının kuvvetli olmasıdır. Ve bu bağlantılar gerekli koşullar yerine getirildiği müddetçe belirli kademelere ulaşır. Her kademede kendince bir lezzet alır.
mesafenin bir şey öldürdüğü yoktur aslında, sadece mesafeyi ilişkinin ölümünde katil ilan etmek vardır. eh şu devirde kim kaybetmişte birileri bulsun aşkı. hoş, ne aşkı? iki gönül her bir olduğunda aşk sanan bünyeler gönülleri sıkılınca mesafeye suç atarlar. geçicez bu işleri.
