Herkese her şeye karşı mesafe. Zira insanlar yorar. Sizi hayal kırıklığına uğratırlar. Bir süre sonra huzuru kendi kabuğunuzda bulduğunuzu fark edeceksiniz. Menfaat yurdunda ellerim bomboş.
Her konuda; iş, aile, arkadaşlar, sosyal ilişkiler hayal kırıklığına uğradığı için insanlara karşı tahammülü kalmadığından içli dışlı olmayı istemez çünkü bilir ki her şeyin sonu aynı bok.
Sahsen benim yapamadigim olaydir. Asiri mantiklidir. Mesafe her zaman iyidir. Ben bunu basaramadigim icin genelde insanlar yuz bulup tepeme cikiyor. Ciddi kalamiyorum elimde degil.
hep mesafeli olmak istemişimdir ama bir türlü yapamamışımdır. ve onunda bir gün canıma tak etti. istanbuldan vana taşındım. ya da atandım. sanırım mesafeli olma ayarıyla ilgili problemlerim var :S
insanların kendi çıkarları ve rahatları doğrultusunda iyi niyeti çok çabuk süistimal ettiklerini iyice idrak edip defalarca kullanıldıktan sonra, hayatıma dahil ettiğim insanlarla olanlar dışındaki gündelik ilişkilerimde mesafeliyim.
Hoş, Zaten çocukluğumdan beri dokunmatik bir sevgi pıtırcığı da değildim.
hayatta daha az üzülmenizi ve üzmenizi sağlayacak sihirli bir iksire sahip olmak gibidir. mesafe her beşeri ilişkinin temel taşı olmalıdır. mesafe kaybedilince zamanla saygı da kaybolur, dostluk da, aşk da...
Utangaçlık değil bu farklı bişey. Yapay samimiliktense benim genelde tercih ettiğim durum. ilk gördüğü insanlara kanka falan diyen insanları da anlamıyorum zaten ne o öyle aşırı sevgisiz kalmıs tutunacak kanka arar gibi.
aynı zamanda insani ilişkilerin düzgün yürüyebilmesinin sırrını çözmüş olmaktır. sınırları belli ilişkiler herdaim daha sağlıklıdır. daha az üzer ve üzülürsünüz.
önyargılı insanlar tarafından kibirli, ukala ve soğuk nevale diye yaftalanmaktır.
özünde ise; laubalilikten ve anında canım cicimli muhabbet edilmesinden hoşlanmayan insanın tercihidir.
risk almadan yaşamaktır. hayat dediğimiz şey ise riskler üzerine kuruluyken böyle bir şeye kalkışmak ve bunu herkese karşı uygulamaya çalışmak tamamen aptallık olur. işte bu yüzden seçimler yaparız ve elediğimiz insanlar dışında avucumuzda kalan insanlara mesafeli olmamaya karar veririz. işte asıl risk burada başlar. ileri de bir gün bu insanlardan biri size yanlış yaptığında göreceğiniz hasar herkese mesafeli olmaya çalışmaktan göreceğiniz hasardan kat be kat daha fazla olur. her şeye rağmen de sanırım en mantıklı ve doğru olan da yine budur. hayatı adına yaraşır bir şekilde yaşayabilmek adına birilerine bir şekilde güvenmek zorundasın.
edit: şimdi aklıma geldi eklemek isterim. her mesafeli oluş içinde tamamen bir kaçışı barındırmaz aslında. sadece kişi lakayıt olmak istemiyordur ve zaten böyle de biri değildir. lakayıtlık ile içli dışlı olma konusunu da karıştırmamak gerek tabii bu da önemli bir husus. burada kişinin insanlara neden mesafeli olduğu da önem teşkil ediyor. bunlar hep denklemin bilinmeyen kısımları. özüne indiğinde belki de sebepleri vardır kim bilir.
samimiyetle yavşaklığı birbirine karıştıran kişilere karşı uygulanan bir durumdur. mesafeli olmak her anlamda insanı korur. iyi bir şeydir. mesafeyi korumak samimiyete de engel değildir ayrıca. olabilecek can sıkıntılarının önüne geçer kafan rahat olur.
içinde bulunduğum durum. Çok sevdiğim birkaç insan dışında herkese karşı mesafeliyim. Yeni insan tanımayı pek sevmem zaten. Hayatımda ailemden başka çok sevdiğim ve yakın olduğum kişi sayısı o kadar az ki.
benimle samimi olmaya çalışanlar da duvarlarıma çarpıp geri dönüyorlar. Buz gibi, donuk, bencil, ukala ve kibirli zannediliyorum bu yüzden. Sımsıcak, fedakar, sevgi dolu, empati kurabilen ve eğlenceli halimi görebilen insanlar da bana yetiyor zaten.
Kırılmamak ve kırıcı olmamak için yapılandır.
Çoğunlukla kolay anlaşılamayan insanların zırhıdır bu en içten buldukları insanlar dışında kalabalığa karışmak istemezler.
